DUA

Daðýldým yine sensiz, bu zamansýz mevsimlerde.
Dolu vurmuþ bir buðday tarlasý,
Tarumar olmuþ bir meyve bahçesi gibiyim.
Açamayan baþaklarým döküldü önlerime,
Bütün tomurcuklarým düþtü büyüyemeden ellerime.
Nerden baksan harap,
Nerden baksan çaresizim.
Nerden baksan utanýlasý,
Nerden baksan hayattan yüz çevrilesi bir duygu bu hissettiðim.
Suskun yüreðim, suskun dillerim, hasretim suskun.
Gidiþinden geriye kalan,
Bana miras diye býraktýðýn her þey gibi,
Suskun bu hayat,
Ölümün soluksuz rengine bürünmüþ gibi.
Sevmek…
Sevmek, sevilmek bu deðildi oysa,
Böyle yaþanmamalýydý bu hayat,
Böyle yaþlanmamalýydý insan,
Ve böyle son bulmamalýydý ömrün son demi.
Bütün kýrýlmýþlýðýma raðmen,
Bir sen olmalýydýn yanýmda,
Bir sen olmalýydýn yanýmda; gözümde, duamda, yâdýmda.
Bir sen kalmalýydýn bu yarada sýzý adýna,
Bir nefes uzaðýmda.

Hasret kaybolupta,
Silinirken bütün mesafeler kimi gönüllerde,
Ýki ayrý þehirde ve iki ayrý yürekte,
Ayný ritmi ayný anda yaþarken sevda adýna birileri,
Ayný bankta yan yana oturupta dokunamamak,
Gözlerine bakýpta uçurumlarýndan düþtüðüm halde,
O an ölmeyi bu kadar isterken,
Yokluðunu yaþamak düþtü benimde nasibime.
Ve þimdi,
Ve þimdi öyle hasretim ki bir bilsen sana,
bakýþýna, gülüþüne, sesine, sitemlerine,
Hatta hayaline bile.
Herþeyimle hasretim herþeyine.
Gel desem ne fayda,
Dil döksem ne fayda,
Ah etsem ne fayda,
Dört duvar örmüþsün ya sen kalbinin o aþýlmaz zindanlarýnda,
Gerek yok daraðacýna,
Ben zaten ölüyorum her gün bin defa.
Eziliyorum verdiðim bu sýnavýn aðýrlýðý altýnda.

Zaman geçiyor, sorgusuz sualsiz hemde.
Ömür bitiyor, senden uzakta hasret kokan bir demde.
Ne olur bana gülme,
Ne iþin var senin böyle duygular içinde deme.
Ben ettim, sen sakýn büyük söz söyleme.
Sonra bir bakmýþsýn ki,
Benim gibi diline dolanmýþ bir acý dua;
Rabbim, ey büyük rabbim,
Ne olur,
Ne olur, ya bu sýnavýn sabrýný nasip et sen bu kuluna,
Ya da al bu emanetini, zulmetme daha fazla bana.
Yeter artýk, yeter…
Sen acý gayrý bu haddini bilmez günahkâra.
Hayat böyledir iþte,
Kimine akar gider zaman su gibi,
Kimine takýlýr lanet saatin ibresi,
Sanki sana bir düþman gibi.
Söylesene,
Söylesene insan hiç özler mi vereceði son nefesi,
Öylesine yoruldum ki,
Öylesine caným yanýyor ki,
Ben özledim iþte,
Vereceðim o son nefesi,
Seni özlediðim gibi.
Seni özlediðim gibi…

Sosyal Medyada Paylaşın: