Avuç içinde ki suda annemi ,
Yüreðinde ki ateþin fýtratýnda ,
sevdamýn silüetini taþýyan Gülê!
Beraber baktýðýmýz iðde aðacý, yüzüne ayný anda tebessüm ettiðimiz çocuk;
Vaktine tutsak ,
yitip giden gençliðimden anlýyorum ;
gidiþin ardý devirdiðim yýllarý .
Bu hasret bu sürgün ,
belki de müebbet!
Dön ne olur ,
kýrýlsýn þehrin kapýlarýna asýlan zamanýn paslý anahtarlarý.
And olsun !
Ýpek yoluna ve Dört kitaba ;
Kaçakçý güvercinler sýnýrlarda vurulmadan , haberini getiremezler ise?
Diclenin kýyýsýnda bin yýllýk aðýt yakmak , alnýma inen vahiy olsun.!
Gülê !
Yüzünü dönüp dökmezsen cemalime.
Puþt bir karanlýk urgan salar yüreðime.
Bütün bildiðim kutsallýklar hürmetine .
Son bir kez baþýný kaldýr bu kanlý þehirden .
Dön yüzünü, saçlarýnýn rengine bürünmüþ kýzýlýmsý gökyüzüne !
Yaðmur kendini asar;
Topraðýn koynunda kýtlýk kýran.
Ongözlünün damaklarý kurudu;
Fersah fersah çýðlýklarýný döker , kadim surlarýn diplerine .
Duy Gülê!
Uçurumlar sesimin yankýsýný haykýrýr.
Kýrký çýkmamýþ sebinin aðlamasýnda örselenir umutlarým.
Ki biliyorsun yokluðunda;
Ölüm ve yaþam arasý araftayým.
Haber saldým Karacadað’dan ,
Muskalar gizledim taþlarýn gediðine .
Çaput baðladým ebabil kanatlarýna .
Bildiðim bütün dualarý döktüm
Üç vakte seni bana getirene .
Gelmedin Gülê!
Þimdi ;
Taze umutlar serptim güncelerime .
Alýn çizgilerime kaderim olarak muþtulan diye ,
Bu gün de vedalaþmadým kendimle .
Öyle yorgunum ki!
Bütün aðaç gölgelerini döktüm üzerime .
Bir nefes uyumak ,
bin adým koþmak istedim varlýðýna .
Tükeniyorum Gülê !
Saçýnýn gezindiði uzuvlarýmda,
Þimdi ;
onmaz yaralar, kanýný damýtýr yokluðundan örülü , müdavimi olduðum zamanlara.
Ýçimde keþmekeþ haller.
Düþüme seni doðursun kangren gece .
Sarýp sarýp kokunda ýsýt
Buza kesmiþ üþüyen nefesimi.
Ah Gülê!
bu hasretlik beni aþar.
soluðunu býrak soluma ,
Kan sýzýyor yalnýzlýðýmýn mevasýna.
Zeytin karasý gözlerinden ayet ayet okunmaz mý kimsesizliðim .
Adýn yaðmur damlasý gibi avaz avaz hýçkýrýklarýmda.
Ki görmez misin ?
Serabý yitik kuzguncuklar pinekleniyor çöl ölüsü dudaklarýma.
Þarktan Garba bütün suskular mimlendi alnýmýn pervazýnda.
Alaþaðý oldum , kurumuþ kekik yapraðý misali dað yamacýnda .
Ölüyorum Gülê
Ört üstümü ,
S/akla sana bulanmýþ tamah halimi .
Bir ürperti kopar topraðýn müphem isyanýndan.
Göm beni Gülê!
“Kullu nefsin żâ-ikatu-lmevt”
Son defa ,
parmak uçlarýnda ki merhameti kerpit kalbimin oyuklarýna..
Fýrat YETÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.