seni özlediðim günlerdi
köprülerin altýndan ne sularýn aktýðýný
bilmediðim
þehirde birileri geçip gidiyordu iþte
normal evler vardý o zamanlar
normal Ankara evleri
minderinde sedirinde oturup
çay kahve içtiðimiz
yere sofra altýlar serilirdi o zaman
bir kasnak, üstüne sini
bir tas, sahan vardý üstünde
çorba yemek konulur
kaþýkla çatalla uzanýlýrdý yemeye
baba baþladýktan sonra
insanlar ne kadar sesini çýkarýrdý
bilmiyorum
kol kýrýlýr yen içinde mi kalýrdý
yoksa bir kent mi duyardý ayný acýyý
yaralar nasýl bunca derinleþti
kül basmakla geçmedi
yetmedi komþunun doktoru olmak
kan sýzdý
seni beklediðim günlerdi
daha kimlerin beklediðini bilmediðim
düþlerim yaþadýðým gündendi
herkesin dýþ yüzünü gördüðüm
oysa fink atarmýþ içlerindeki düþman
kuþanýrmýþ silâhýný
bir yoldan diðerine geçerken
ya da gelip çayýmý içip kekimi yerken
çekmeye hazýrlanýrmýþ þarzörü
ona bir iþ öðretirken
ne kadar yorulurlardý kim bilir
yeni günler hazýrlarken
oysa kapý komþusu gibi bir þeymiþ ölüm
yaþama tutunurken
direnirken
hakkýný ararken
sabah ezanýyla kapýsýný açarken
arkasýnda býrakýrmýþ hayatý
uyurken
son ne zaman yazar
seni sevdiðim günlerdi..
05. 01. 2020 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.