Sakladým kalemlerimi bilinmezlere. Zira yazdýkça hatýrlýyorum seni. Sayfalarým doldukça, doluyorum. Mürekkebim aktýkça, akýyorum. Defterim bittikçe, bitiyorum... Seni yazdýkça hatýrlýyorum. Hatýrladýkça ölüyorum. Artýk gel diyemiyorum sevgilim, sadece özlüyorum. Seni özlüyorum...
Var zihnimle bir alýp veremediðim. Hatýrladýkça yazýyorum seni, bundandýr. Aklýma düþtükçe, düþüyorum. Gözümde bittikçe, düþlüyorum. Sen kafama estikçe, üþüyorum... Seni hatýrladýkça yazýyorum. Yazdýkça ölüyorum. Gel diyemediðim gibi yazamýyorum bile sevgilim, Sadece izliyorum. Sizi izliyorum...
Seni hatýrlýyorum. Her gece seni yazýyorum. Her yere bizi kazýyorum. Ýþte o gün bugündür, ben de böyle yaþýyorum. Artýk bazý þeyleri kabullendim, aþýyorum. Mesela acý çekmiyorum. Sadece seviyorum. ’Yalnýz’ca seviyorum. Hâlâ, hâlâ seviyorum... Seni çok seviyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
burakdemirci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.