Yol bulamazken yolun ucunu.
Yollar yürürüm gece boyu
ihanetlerin açtýðý yarayý
sarar yolculuklar.
Çýkarým her yokuþta kendime.
Meydan okurum
zamanýn soðuk küllerine.
Kanadýkça toprak
çekildikçe bayrak olur anýlarým.
Unutulmuþ ayak seslerini
taþýrým mecazlar sedyesine.
Tenimde can çekiþir rüzgar
Topraðýn izleri belir
elimin çizgilerinde.
Armaðan ederim
yoksulluðu ölüme.
Vahþi bir çiçek açar
mezarýmýn üzerinde.
Ve her ölüm
bir þiir büyütür dilimde.
Sessizlik çýnlar
eski zaman vehmiyle.
Bulutlar bile kalýcý
deðilken gökyüzünde
Taþýrým gururlu yalnýzlýðýmý
özenle tutuðum güncemde..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.