YAĞMURUN KARANLIKLA OLAN ÇELİŞKİLİ DRAMI
Yaðmur saklar sanki zamaný
Hýþým hýþým içime sinip dururken
Sislere karýþýk karanlýk bir sokakta
Adým adým içlere gömülürdük yine
Ne çeliþkili zamanlar vardý
Yalnýzlýk birer cellat gibi peþimi býrakmazdý
Ufacýk bir çocuðun derin hisleriyle
Kalbim hep derin alemler peþindeyken
Oyuncaðý alýnmýþ yetiþkin çocuktum bazen
Uçup duran kar taneleri için dua ederken
Ne olurdu sanki
yeryüzüne varýp ta kaybolmasaydý karanlýk bir gecede
Bazen hýçkýrmak gibiydi bu hayat neydi diye
Sebebi yoktu yalnýzlýðýn hikayesinin
Düþüncelerin irili ufaklý yollarýndan
Her adýmda hasretle bakardýk yine
Yaðmur’un hikayesiydi bu vakit
Eline bile dokunamadan kuruyup giden
Uzaklara çok uzaklara doðru gözlerdir dikilen
Hayat böyle acýmasýzdý bazen
Elimi açsam tutabilirmiydim onu
Kaç sefer karanlýk aðaçlarla dolu bir yoldan
Daðlarýn prangalý tepelerine doðru
Onu hep bulabilmek için giden
Vardýðým anda da silinip giden
Yanaðýmý anlýk ýslatan o masum þeysen
Ruhlar yorgun bedenler yýlgýn mý yýlgýn
Kaç bahar seni görmek için geçti bir bilsen
Kaç vakit rüyalardaydýn
kara bulutlarýn ardýndaki selden
Kaçmak zordur ayrýlýðýn eþiðindeyken
Güneþler fýrsat kollar
silahlarý aðýr birer ateþ topu mevzirinde
Kaç kere dinledim seni kim bilir
Lakin artýk güneþin esiriyim
Kara kara bulutlar daðýlýrken an ve an
Göðe doðru kaybolan sen
Silinip giderken yeryüzünden
Bir ara vururken hançerini
Kanattýn yine gözlerimdeki kara geceyi
Yýldýrýmlar,þimþekler yaslara tutulmuþken
Yine fýrsat kollarken güneþ
Ruhlardan aðýr aðýr silinirken sen
Yeni bir þafaðýn doðumuna yakýn yalnýzlýðýnda
Güneþ sabahlara hakimdir olmaktaysa
Gözlerin yaþlý hatýralarýnda kalýrken sen
Güneþe doðru bir musalla taþý kuruluyorken
Göçüyorken bu diyardan sebepli mi sebepsiz
Ardýndan dillenen bu kim, kimsesiz
Yýldýrýmlar,þimþekler gözleri yaþlý
Kaç gece geçti sensiz kim bilir
Bu hain sessizlik
Geceler tarumar
Ruhlar ateþten kor
Göçmekten yorgun bedendir ki uðurlanýyorken
O musalla taþýdýr ki kaç kiþi geçti o seferden
Geceler kahýr birer ölüm fermanýyken
Gündüzlerse hala sana düþman
Geçmiþle geleceðin bilinmez bir köþesinde
Yükseliveriyorken bu tabut güneþin sebepsiz kederinden
Aðlamak yersizdir bu kahredici gölgeye
Kaç vakit kaldý ki ölmez denilen o bedene
Güneþ yakýyorken o eþsiz yerle kaplý zamaný
Kaç kere söylendiyse kim bilir o sözde kalmalý
Dualar aþmýþsa bu eþsiz gök kubbeye
Yine yaðmurun emareleri ki
Belki o doðardý o zamaný
Kesiliyorken beden ,yas tutuyorken karanlýða
Kaç kere dillendiyse o fani ruha
Güneþe doðru silkinip doðuyorken gözler
O artýk bedeninde deðildi akýp amansýzca giden
Ýçim sýzlarken sebepli mi sebepsiz
Kaç kere düþlenirdi o keþifsiz derinlik
Iþýklarý kurutuyorken güneþ
Yakýyorken fani bedenleri
Ardýnda doðuyorken yürek
Geçip duruyorken hayat örgüsü
Göçüyorken koca bir ruh
Dilleniyorsa ateþlerin ülküsü
Sarýyorsa ateþten gömlek
Artýk susuyorsa bu yaðmurlar
Göçmekten yorulduysa o an
Susmak derin bir bedene tutsaksa
Göz yaþlarýnýn artýk bir hükmü kalmadýysa.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.