GÜZELLERDEN ÂLÂ

Var mýdýr gerçek olan senden gayri baþka?
Düþürme beni hiç aþkýndan baþka aþka;
Ýþim-gücüm yok baþka, düþmüþüm bu aþka;
Seni sevmek bambaþka…! Sevmelerden âlâ…!

Aþkýnsýz o þaþkýnlar aþk baþka sansýnlar,
Bunca yaþamamýþlar, yaþadýk sansýnlar,
Bu dünyayý da hâla en güzel sansýnlar;
Cennet-i âlâ ne güzel, kâinâttan âlâ…!

Takma nefs beygirini harâm bahçesine;
Bahçedeki zehrini alýr bünyesine,
Atarsa tekmesini yarayan yerine,
Cehenneme düþersin düþmelerden âlâ…!

Levh-i mahfûz bir âyna, kaydoldu ilm ona;
Bunca kâinât ru’ya, bir mazhar-i mânâ;
Tek hakîkatsa Mevlâ; ayna, mânâ ona…
Seyre dalar ne âlâ, dalmalardan âlâ…!...

Ýki göz verdin bize, bak diye güzele;
Ýki dudak verdin bize, de diye güzele;
Aceb kim ki o güzel? Sensin o ezel güzel,
Cemâlin âlâ güzel; güzellerden âlâ…!...

Aþk sürmeledik göze, bakacak güzele;
Aþktan söz kattýk söze, atacak güzele;
Aþk nârý yaktýk öze, üzüle üzüle…
Yandýracak güzele, güzellerden âlâ…!...

Âþýðk hiç cennette ma’þûksuz olur mu?
Ki, sana âþýkken hem sensiz avunur mu?
Hiç hûriden, nigârdan sevgili olur mu?
Olmaz ki… Hiç olur mu o, güzelden âlâ…?!...

Yanmýþým ben zâtýna bir kerre yâ Mevlâ!
Kanmýþým tâ aþkýna, bu aþk aþk-ý âlâ;
Hûriyle-nigârla âþýðýný avutma;
Ýstediðim cemâlin, güzellerden âlâ…!...

Bir kez yetmez seyrin; her dem daim eyle
Cennette cemâlin; seyre nasîb eyle
Bakmak hem sevâbtýr en âlâ güzele
Güzel, sensin yâ rabbim, güzellerden âlâ…!

Aþkýndan söyledim kavl-i ilâhîyi,
Destân eyledim best-i ilâhîyi;
Ýlâhî! Aþkýndan ayýrma ALÝ’yi;
Sana yanmak, ne güzel...! Yanmalardan âlâ…!

Sosyal Medyada Paylaşın: