Gürültüsü sustu, seni iþaret eden seslerin, Yalnýzsýn önemsiz sandallarýn kuþattýðý alanda. Dalgalanan toprakta yürüyorsun ama kalbinde senin Bir þarký daha var bu gri suyunkinden baþka.
Daha çok, diyorsun, daha çok ölgün kýyýlarda Büyük yýkýntýsý olduðum saraylar, Sen Ancak geceyi seversin, gece olduðunda, Bütün vazgeçiþlerin fenerini taþýr kaderin .
Bu kaygýlý adýmlar, ileriye sendeleyen bu ateþ, Kesin bir ayrýlýðýn bir baþka ümidi. Nehri sevmezsin, topraðýn basit sularýyla oluþmuþ, Ne de rüzgârýn sâkin olduðu onun ay yolunu.
Yves Bonnefoy 1923-2016 Çev. Sunar Yazýcýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunar yazıcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.