Veronik (Véronique), Michel Houellebecq, Çev. Sunar Yazıcıoğlu sunar yazıcıoğlu
Veronik (Véronique), Michel Houellebecq, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Ev pembeydi, mavi panjurlu, Yüzünün hatlarýný görüyordum gece. Sinirliydim biraz, þafak yaklaþýyordu, Ay kayýyordu buluttan gölün içinde.
Vücudumu oynatacaðým ve sergileyeceðim Ellerin belirsiz bir alan çiziyordu, Sana doðru yürüyordum yakýn ve ulaþýlmazdýn, Ölüme doðru sürünen can çekiþen biri gibi.
Beyaz bir patlama içinde birden her þey deðiþiverdi, Güneþ yeni bir krallýðýn üstüne doðdu; Hava oldukça sýcaktý, günlerden pazardý, Etrafta bir ilahinin naðmeleri yükseliyordu.
Gözlerinde garip bir sevgi okunuyordu, Küçük kulübemde mutluluðum sonsuzdu benim; Bu tatlý bir hayaldi ve gerçekten ýþýklý, Sen benim sahibimdin ve ben senin köpeðin.
Michel Houellebecq Çev. Sunar Yazýcýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunar yazıcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.