Şafak vakti İstanbul’da meşke dalarken Başın göğsümde "Doğan güneşim" derken Tek vücut olmuş, hayalimize dalıp giderken Kıvırcık saçlı başını koyduğun Ben değilmişim...
O yağmurlar yağarken tepemize Sırılsıklam bir aşk bu, ne mutlu bize Derken "Islanmasın kıyamam ben o göze" Kahvenin sıcaklığıyla ıslak ıslak baktığın Ben değilmişim...
Beraber sonbaharı karşılarken Eylül’de Dökülen yapraklar yeşerirdi kalbimde Seni hissedikçe titreyen ellerim elinde Fakat senin elini tuttuğun Ben değilmişim...
Başımı koyduğumda bu puslu yalnızlığa Alışamadım ben bu denli sensizliğe Seninse bu karanlık, sisli sessizliğe Dayanamadığın ben değilmişim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
burakdemirci Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.