Þafak vakti Ýstanbul’da meþke dalarken Baþýn göðsümde "Doðan güneþim" derken Tek vücut olmuþ, hayalimize dalýp giderken Kývýrcýk saçlý baþýný koyduðun Ben deðilmiþim...
O yaðmurlar yaðarken tepemize Sýrýlsýklam bir aþk bu, ne mutlu bize Derken "Islanmasýn kýyamam ben o göze" Kahvenin sýcaklýðýyla ýslak ýslak baktýðýn Ben deðilmiþim...
Beraber sonbaharý karþýlarken Eylül’de Dökülen yapraklar yeþerirdi kalbimde Seni hissedikçe titreyen ellerim elinde Fakat senin elini tuttuðun Ben deðilmiþim...
Baþýmý koyduðumda bu puslu yalnýzlýða Alýþamadým ben bu denli sensizliðe Seninse bu karanlýk, sisli sessizliðe Dayanamadýðýn ben deðilmiþim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
burakdemirci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.