HÂLET-İ NÛRİYE
Þavk-ý þems ile þavk-ý þem’ hiç bir midir ol ziyâda?!
Þemsten aðyâr nice encâm olsa cem, olmaz ziyâda;
Çün þemsgil ziyâdýr her dem fezâda, encâmdan ziyâda…
Çün, encâm þemsle ziyâda, yani þems verir ziyâyý.
Ol ziyâ ki “Mîm(!)” lidir hep sinnden; sûsü Hudâ’da…
Saldý Hudâ, sûsten ilk dem þol fezâ denen cüdâda;
Oldu hem tâ ben-i âdem gözüyle her dem edâda
Ve hem dil hem dîl edâda, buldu da o dem sevdâyý.
Kaldýr baþýn þöyle bir dem, görürsün âlemi semâda;
Ulu Arþ’ýn saldýðý kem ýþký rakseder lemâ’da;
Gözün-gönlün þenlenir hem, ol dur sen bu temâþada…
Oradan Arþ’a aþa da, anlarsýn o dem edâyý!...
Her karýþý ayân dürûr hem, Hakk’tan ýþk bahþ olur da;
Aþk yarýþý þâyân dürûr, kem hâliyle yahþ olur da;
Hakk varýþý nihân dürûr hem, aþkýyla yarýþ olur da,
Durur mu hiç, Arþ olur da?!… Çözersin o dem semâyý…!
Nice nihân ayân o dem, tâ kâlb gözün açýlýr da;
Hep ilm konuþur o dem fem, dilden sözün saçýlýr da;
Tâ aþk deryâsýndan hem nem gelir bir yol açýlýr da,
Þebnem gelir, bol saçýlýr da; kaparsýn o dem nemâyý!...
Pek nemâdýr o nem o dem letâif denen serâda;
Birikir öylece þebnem serâ altýnda nemâda,
Buluta döner tüm þebnem, gezer dîl denen semâda;
Susayanlar hep âmâda, açýk tut o dem çeþmayý…!
Çeþm-i giryânmýþ ilk kýdem, ýslanmak sâni sýrada;
Yaðmak vardý demeyin hem, yaðmurca hani sýrada?
Þebnemdir evvel-i secem, biriksin yani arada;
Yaðmak sonraki sýrada, doldur dur o dem sahâyý…!
Bir vecde bin deryâ o dem, bahâca Mevlâ katýnda;
Bir secde bin mi’râc o dem, “Burak” gibi aþk atýnda;
Irak gibi görünse hem ýrak deðil dîl sathýnda,
Aþka ýrak deðil aslýnda, dene bak o dem varmayý…!
Tayy-i mekândýr ma’nen hem icrâ can-cânân hattýnda;
Bak ki, hem o dem âni dem; yani varýrsýn ânýnda;
Yeter ki aþk olsun o dem, sevdâ olur hem ânýnda,
Þeydâ olur hem canýnda; atarsýn o dem dünyayý…!
Kýttýr akýllar bî erdem; lâzýmdýr o, ilm ânýnda
Iþký azdýr ýþk-ý þem’den aklýn, bir dilm ilm yanýnda
Göz gibi gece nice ketm ki, ýþksýzdýr, vetm ânýnda,
Iþk taþýdur ki yanýnda, göstersin her dem çevrayý.
Cevren mer’en kadar madem, vâsi’ ol ol ýþk hattýnda;
Azalmaz ol ýþk hiçbir dem, aþk nûru vardýr ardýnda;
Aþk bunca ýþk verir madem, arttýr aþkýný sadrýnda;
Görürsün bak, sardýðýnda… Aksettir o dem ziyâyý!…
Var mý bilmem mikdâr-ý demm bu ýþk? Kýt mý kýt, akýlda…
Dökse de semm nefs denen erm, bitmez tiryâký nakýlda(!)
Nice bað var… Havf-aþk, zimem tâ daðda, taþta, çakýlda…
Ondan havledir dað, taþ… Cem olur ma’nâ-î çakýlda(!…)
ALÝ!… Ma’nâya takýl da, çalýþtýr o dem kafayý!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali mehmet türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.