Þimdi ben,bunca güzelliðin ardýndan Hesapsýzca gidiþini Onulmaz yitiþini ellerinin Tenimde açtýrdýðýn güllere Nasýl anlatacaðým? Sen En derinimdeyken yýllardýr Yarý’mken,yârimken Bunca sindirmiþken rûhuma Acýmasýz bir kýymýk gibi Aðlata aðlata Ve hatta Kanata kanata dünlerimi Ýçimden çýkýþýný nasýl unutacaðým?
Bilmez misin; Yaradýr sensiz her bahar göðsüme. Sînemin orta yerinde eserken yokluðun Kaç çiçek ölür martý kanadýnda Boynu bükük bakakalýr mavi Yetim kalýr umut… Ben vardým oysa her lodosta Sezemedin! Kýymetimi bilemedin…
Sen ey yüreði taþtan! Bunca þiir dizmiþken önüne sil baþtan Ne diye býraktýn beni tenhâlýðýmla? Yok mu senin merhametin de vurursun! Anladým; Kalleþsin sen Pusularda uyursun!