İCRÂ NEŞVESİNDEYİM

icrâ neþvesindeyim ben aþkýn, aþk en hûþ icrâymýþ
En ücrâ köþesindeyim Arþ’ýn, Arþ en ru’þ mecrâymýþ
Mecrâda en ücrâda þaþkýn kýlan beni, sevdâymýþ
Huyumdan kalma alýþkýn tek iþim aþký edâymýþ.

Baþka iþler hikâyedir hep aþka, hikâye bu ya…!…
Aþka iþler iþlemektir ilmek ilmek, oya oya…
Laçka iþler iþlememektir baþka, yoksa gönül caya!
Âþýða düþen çalýnmaktýr ma’þûka ki, tutsun maya.

Buysa önce kanmaktýr, sonra yanmaktýr güzel yâra;
Yâra yanýlýrken farktýr bayað kanmamak aðyâra…
Gaybet kývâmda olmaktýr, misâl-i leylin nehâra…
Vuslat olup da kalmaktýr fark ettirmeden civâra.

Hem civar nereden bilir aþkýný senin bu ara?
Bin duvar gerdiðindendir aþkýnla beyn-i civara;
Bunlar görmediðindendir çarptýklarýndan duvara...
Veya daha kötüsü ki, benzerler kör davara.

ALÝ der, sözüm meclisten dýþarý... Sözüm aðyara...
Depreþtirdi dilimi ruhuma yerleþen bu yara
Gezdim durdum aþkýmdan bi ara avara avara...
Ne dostum kaldý yanýmda, ne cebimde cigara...
Sosyal Medyada Paylaşın: