Ve Ölür Güvercinler

Bir fýrtýna kopar yüzümde
Güpegündüz
Alabora olur masmavi deniz,
Balýklarda bir deprem endiþesi,
Bir korku,
Can havli kaçýþ...
Gemiler bir kayaya çarpar, karaya vurur
Omurgasý kýrýlýr her birinin
Kýrýlýr güverteler
Ýncinir yolculuklar...
Bir çocuk "anne ne olur gitme!"der
Bir anne göçüp gider...
Aðzýmda yara olur kavuþmalar!

Bir þehir uçuklar dudaðýmda,
Nasýr tutar ellerimde kimsesiz sokaklar,
Köþe baþlarý
Beklemekten yorulur sahipsiz kuþlar,
Köpekler,
Pergolelerde boynunu büken begonviller,
Terk edilmiþ petunyalar
Yaðmura susamýþ, çatlamýþ toprak...

Ve kabadayý bir yalnýzlýk çöker ruhuma
Hadsiz, zorba...
Alýr baþýný gider güneþ,
Düþüme karanlýk konar öðlen sonrasý,
Aklým bir karýþ öteye varamaz
Ve ben üþürüm yine
Hiç bir sýcak iklim uðramaz bana
Umudum eskir benim,
Elim elime küser,
Gülüþüm yüzüme yabancýlaþýr
Göð(s)üm iki kapý arasýnda sýkýþýr,
Fenalaþýr!
Sonra,
Sonra ihtilal olur içimde
Simitçiler çýkmaz sokaða, kuþ yemi satanlar da
Ve ölür güvercinler...

25.08 2019

S.U.

Serkan Uçar
Sosyal Medyada Paylaşın: