Ben bu satýrlarý yazarken yaz sýcaðýnda,
Bir kurt gezer uzakta karlar ayaklarý altýnda.
Yaprak bile kýpýrdamýyor iken düþ sokaðýnda,
Bir yýldýz söner bir insan ölür,
Biri yüreðimizde,biri galaksinin ta öbür ucunda.
Cesetler hep ayný yere gömülür,sanmayýn topraða,
Her unutulan,geçmiþe gömülür aslýnda,
Çiçekler ellerde solar,intihar eden göz yaþlarýyla,
Göz bebeklerinden ayrýlýr onlar,ölüme kafa tutarcasýna.
O senden gidince ayný yerde ayný oksijen gelmez genizine,
Dalga vurmaz denizine,rýhtým daki teknelere,
En sevdiðin müzik bile aðlatýr, çünkü sana onu hatýrlatýr,
Bazen duzdolabýn üzerinde bir kartpostal herþeyi anlatýr.