Tereddüt

..usulca ciðerime doluyor nergis kokusu
kasým giderek yaklaþýyor..

Bana ayrýlan þüphenin sonuna geliyorum
Baðýþla beni, aklým gelip gidiyor
Aramaya tenezzül etmiyorum kaybettiklerimi
Geniþ zamanlar umuyorum takriben
Kafamýn içinde tepinen gelgitlere
Fokurdayan çaydanlýktan bir fincan
Ve geniþ mekanlar buluyorum
Pire kadar yeri olmayan iblislere
Ýçimde saraylar kurdum


Kiþisel acýlar kurumsallaþsýn diyor içimdeki anarþik
-Bu yýl da yine, devlete vergiyi kederimle öderim

Acýdan ölmez hiç kimse
Fakat umutsuzluktan ölür
Benim sonumu getirir senin ilk yardýmlarýn
Geçmiþ ve hep gecikmiþ pansumanlarýn
Bakýþlarýnda çýðlýk çýðlýða bir siren
Yalvarýrým kurtar beni acilen


Hayýr hayýr bir þey olmadý sen yokken
Biraz delirdim, fazla gibiydim kendime
Marifet söylenmeyeni duymak
Ve anlamak sessizliðin hedefini
Bense duymuyorum, görmüyorum kimseyi
Anlamak istemiyorum


Demokratik yaklaþýrsak sevmek elbette laik bir eylemdir
Ama biz sevilmeye layýk mýyýz bilmiyorum


Bin kere gitmiþtin hiç unutmam
Gizini kaybetmiþtin
Hisler de solarmýþ sen gidince anladým
Seni sevmek sabýrla sýnanmak gibi
Artýk merak etmemem bundan belki


Ýnsan önce baðýþlar sonra piþman olur
Ýnsan ki mahvolmalarýn bütünüdür
Sana sevgim zaten bir devlet meselesi
Bu zaaf, zayýflýðýmýn tek adresi
Gücümü seninle sýnadým, güçsüz kalarak
Her þeye inandým, inandýkça yanýldým
Döviz kurlarý gibiydi hislerin
Bir alçaldý, bir yükseldi tenindeki ihtiras
Oysa ben bir akrebim; asla yelkovan deðil


Öfkeliyim
Sesin beni iyileþtirmeyecek
Oysa düðme gibiydik seninle
Her ayrýlýþýnda yeniden birleþmeye gebe
Rezil de olsan vazgeçme der kalp
Güzel olduðu kadar da küstahtýr aþk
Ne kadar eminse kendinden
Bir o kadar haklý bir isyan, dünyaya kafa tutan
Direnmeyi ödül sayan


Benim aklým deli bir kovan
Yokladýkça zamaný tarihe baþ kaldýran
Bir sýkýntý ki hiç geçmiyor içimden
Hep ukte
Hep enine boyuna yalpalayan
Sanki aç bir kaplan besliyorum göðsümde
Aza kanaat et diyorum, nefsini bileyle!
Ama kaplan bu; fýtratý vahþi
Kaybediyorum kazanmayý bilmediðimden

Daralan sokaklar deðil, insanlarýn kalpleri
Bilmiyorum sürüden ayrýlan koyunun akibetini

Ömür azaldýkça hatýralar birikiyor
(Geriye ne kadar hayat kaldýysa artýk)
Geçmiþ merhametsizce geleceði kemiriyor
Sevinçler azalýyor acýlar çoðalýyor
Zaten kalan günlerden ihya beklenmiyor


Hep azýnla yetindim, ses etmedim
Bilmiyorum çoðunu bulursam ne yaparým sadakatini
Bilmedin demiyorum kýymetimi
Bilmene raðmen beni bir baþýma býraktýn
Þimdi bu izleri silmek için; tereddüt etme!
Al beni göm derinine
Eski bir hatýra olarak unutulayým

Ben artýk aþk olmam
Ben artýk iflah bile olmam
Sevdiðim adam bir kahraman bile deðil..



Temmuz2019

















Sosyal Medyada Paylaşın: