KİM AKILLI KİM DELİ

Bir merdivenim olsa çýksam bilinmezlere;
Seyretsem yeryüzünü kim akýllý kim deli?
Nelere güler insan, neler yakar canýný,
Hep rüzgar mý savurur hiç mi esmez sam yeli?

Karýnca kadar sabrý bir arý kadar aklý;
Yok mu insanoðlunun, içinde neler saklý?
Neler mubahtýr ona, hangi iþler yasaklý,
Haklý haksýz belli mi, neye uzanýr eli?

Gezsem bütün dünyayý tanýsam þu alemi,
Yazar mýyým yine ben, kýrar mýyým kalemi?
Yalnýzlýða bürünüp, örer miyim kalemi?
Bu ne zor bir sorudur, cevap verir mi veli?

Onca ibret var iken, insanoðlu kör bakar.
Belayý kendi çeker, hem çaresiz hem sakar.
Ne çileyle kurduðu dünyayý kendi yýkar.
Dinmez bir ömür boyu, gözünden akan seli.

Yýkýlýrsa sýrtýný dayadýðý o daðlar;
Onulmaz dertler ile, her gün karalar baðlar,
Sözlerin kârý yoktur, böyledir deli çaðlar.
Tek gerçeði aþk olur, sevmiþse bir güzeli.

Her sýr çözülse bile, insan yine çözülmez,
Musibetten ders alsa, tekrar tekrar üzülmez.
Boþ konuþur aðýzlar torba deðil büzülmez.
Böyle kurulmuþ düzen böyle gelmiþ ezeli.

Þerife Çýnar
"KÖRFEZDE GÜN BATIMI" adlý kitaptan


Sosyal Medyada Paylaşın: