Yaşlı Çocukluğum

Þu, gözlerinden hüzün yüklü, uzun vagonlu trenler geçen kadýn var ya,
o benim annemdir!
…
…
Anne!
Bugün Pazartesi, aylardan Temmuz
Çocukluðuma uðradým biraz, ayaküstü
Yorgun ve yaþlý çocukluðuma…
Kireci sönük, çatlamýþ bir duvara yasladým sýrtýmý
Elimi elime kelepçeledim
Ve kapandým dizlerime…
Dilimin ucuna bir acý kondu
Bir soðuk rüzgâr esti
Gözlerim dondu
Uzun uzun sustum içime,
Sonra, kuru bir gül yapraðý gibi kýrýldým
Küstüm içime!…

Hatýrlýyorum anne!
Yaramaz bir çocuktum
Üstüm, baþým toz, toprak, çamur gelirdim eve
Bana her kýzdýðýnda, dudaðým daraðacýna asýlýrdý
Umudumun boynu devrilirdi
Bütün renkler solardý bir çiçeðin yapraklarýnda
Kuþlar hapsi boylardý yargýsýz,
Savunmasýz…
Sonra kýyamaz, beni affederdin
Ben;
Kirli yüzümü
Su içirdiðim, yaðmur yüklü bulutlara sürdüðümde anladým ilk defa
Mutluluðun ne demek olduðunu
Ve güneþ öptüðünde yaralý dizlerimi
Ve koþup korkulardan, þefkatine sýðýndýðýmda
Ve sen saçlarýmý okþadýðýnda
Anne!…

Geceleri ýslak olurdu gökyüzü
Ecel teri dökerdi ay,
Yýldýzlar aðlamaklý…
Bir papatya ölüsü kokardý odam
Dudaðýmýn kýyýsýnda kopardý kýyamet…
Yüreðim darmadaðýn olurdu
Kimse toplayamazdý…
Ýçimde kalabalýk yalnýzlýklar büyürdü,
Ruhum bir býçak sýrtýnda uyurdu
Dilsiz bir aðrý koþardý yüzüme
Yüzüm soðurdu
Kýrlangýçlar göçerdi gözlerimden
Hangi düþün yüzüne baksam paramparça olurdu

Bir gün öyle çok mutsuzdum ki,
Gittim bir taziye çadýrý kurdum kendime
Geldim, gittim binlerce kere
Doyasýya aðladým,
Gözlerim kurudukça suladým
Binlerce kere okþadým saçýmý
Binlerce kere dualar okudum
Teselli ettim kendimi,
Kýrýlan heveslerimi yan yana koyup sevdim…
Ve baþým sað oldu binlerce kere…

Bugün Pazartesi, aylardan Temmuz
Çocukluðuma uðradým biraz, ayaküstü
Yorgun ve yaþlý çocukluðuma…
Çocukluðum anne çocukluðum,
Yaþayamadýðým o diðer yarým
Ahh anne ah,
Üzülme!
Üzülme Anne, þimdi çok bahtiyarým…

01.07.2019

S.U.

Serkan Uçar
Sosyal Medyada Paylaşın: