KİRLİLİK

Ve
Sonunda iliþtiler,
Bir kadýnýn Kirpik uçlarýna, ellerim!
Uçlarýnda, yaðmurun dinmesinde ki,
Hâl vardý.
Birazcýk cemre kalmýþtý, gözeneklerinde!
Silmek istedim!
Oysa,
O kadar kirliydi ki,
Avuçlarýmda ki hayat çizgisi,
Her dokunduðum da,
Papatyalarýn akýbetine,
Yapraklarýn sonbaharda ki
Haline benzerdi...
Biraz solgun
Biraz da durgun
Bir kývrak sancýnýn
En sinsi hali gibi idi.
Korku vardý ellerimde
Cemre bulaþtý diye
Temizlenir diye
Bir kadýnýn en duru halinden aldý diye
Temizine düþmüþtü avuclarim
Hayat kirli iken
Neden temiz biri bahþedildi..
Hiç bir fikrim yok hani
Ve kendimden utanýyorum.
Bu utangaç, sessiz, yýkýk dünyam da,
Ellerim, kirli diye.
Herkesin, dilindeyim...
Dünyanýn, en utangaç insaný, benim.!
Ve hala!
Eskisi gibi,
Nefret ediyorum kendimden.
Ne yapacaðýmý,
Ne edeceðimi,
Bilmiyorum...
Sükut içinde uykunun içine dalýp,
Rüyalar, hengamesine kapýlýyorum.
Belki gerçekleri görmeyecek kadar,
Kör olur,
Belki rüyalarý, gerçeðe çevirip,
O kadar amansýz olurum...
Kim bilebilir ki,
Hele ki, þu ellerimin kirliliði,
Hiç kimseye iliþmeden, bir temizlensin...
Baþka bir isteðim yok!
Artýk temiz olaný, kirletmek istemem...
Býktým artýk.
Kendimden utanýyorum...

#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın: