Of of ve yine of! Yine kalktým, uykudan! Gecenin nahoþ terasýna, Süzülerek düþen yýldýza, Namuslu gezinen sarhoþlara, Ve elim, gene kirli? Düþtüler, bir kadýnýn saç teline... Ýrkildim, Korktum, Çekindim... Umutlarýmý, duygularýmý, Kaybettiðimi fark ettim. Ezik bir halde, Dert tasa bilmeden, Rüyanýn, hengamesine kapýldým. Düþlerim bozuk, Gözlerim kör, Dil suskun, Her vakitte kirli eller!? Boðazlýyor beni!.. Gök gürültülü, Tepemde kara bulutlar, Yerde zebil, Bir çocuk aðlamasý var bende. Gözlerimin doluluðunda, Ýçim yangýn yeri! Gönül dostu yok! Uyuyamýyorum! Sakin bir rüzgar, Refah bir hayat, Çok uzak, benden... Ölüm gýrtlaðýma yapýþacak, Hala gülüyorum, Ne bu piþkinlik.! Üzerimden atamýyorum, Ne zaman! Sabahla doðup, Güneþle öleceðim?!... Beklemek zorakiye bindi. Ne olacak bu hal! Yüzüm gülüyor, Gözlerimde kalmadý, tutunacak yaþ.! Mutlu iken olmuyor, Göz görmüyor, Kulak iþitmiyor, Herþey günlük gülistanlýk...! Oysa, aðlamak istiyorum, Acý çekmek istiyorum, Bütün günahlarýma inat...
#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.