Adı Ancak Sensizlik Olur

Mor salkýmlý çiçekler
Yüz çevirirken, güneþin karanlýk yüzüne
Ahenkli bir ses iniltisi gibi
Ýçimde homur dayan, korku seli
Geceden çýkmýþ baykuþlar gibi,
Kurtlar sofrasýna oturanlar gibi,
Hiddetlenmiþ gibi,
Yüzümdeki çizgiler, çatlamýþ bir roman gibi
Sinir hatlarý çekilmiþ gibi
Hiddetle çýðlýk atmakta
Sevdanýn korkusuz seline
Çirkinler , güzelleri severken
Dünyanýn tersliði
Beni sensizlikte yakýveriyor
Hele de bu anlaþýlmaz susuþun
Beni yedi bitirdi
Kalbim yeteri kadar kaos gördü
Bir de senin bu tavýrlarýn yok mu
Acemi aþýklara benzetiyor
Bu ben deki beni
Her yanýmda volkanlar patlýyor
Baþýmdan soðuk ecel terleri dökülüyor
Bulutsuz bir gök gibi
Göz yaþlarým derinden akýp
Mecnun’un yaþlarýný döktüðü
Çöl tarlalarýný suluyor
Hazreti Yusuf gibi
Kendi içimdeki kuyuda, yalnýz kalmýþým
Derinden of’lar çekiyorum
Limitsiz bir rüzgar içinde
Ritmik bozukluklar tutuyor kalbim
Yutkunduðum boðazýmda kalmýþ
Bir kýymýk gibi
Sensizlik ve sessizlik rüzgarý estiriyor
Çaresiz dünyama
Kehribar karanlýðýnda
Sussuzluðum, iyice kendini azdýrmýþ
Yüzümdeki çirkinlik ifadesi
Ýyice kendini dengesizleþtiriyor
Özlemlerim desin ama
Özlemlerim sensizliklerde ölüyor

Bir aðaç nasýl
Sonbaharýn gidiþini
Bayram kabul ediyorsa
Bendeki sen, benim bayramým
Her geçen, þu vakitsiz saatler
Tersine dönmeyi bilmiyor
Usulca ve çaresizce
Bana bahþedilen ömrün, doruk noktasýndayým
Ama felaket diye
Adlandýrmak deðil bunun adý
adý
ancak
SENSÝZLÝK olur....
Sosyal Medyada Paylaşın: