ELİMİZİ

Ger yoksa aþk dîlde, bunaktýr ihtiyardýr;
Ger dil aþk ile meþk ise, bil bahtiyardýr!
Sardý gönle bir aþktýr, bir kara sevdâdýr…
Sardý saralýdýr fark ettik elimizi…!...

Gel gayri, koþ gayri, uç gayri bu sevdâya;
Sev gayri, yan gayri, doy gayri yâr Mevlâ’ya!
Aþk ne hoþ bir bilgi, yeter âlim olmaða;
Tadýný doymaya okuyan elimizi…

Bizim el baþka el…! Salar Allâh aþkýna;
Allâh aþkýna gel, el tut, dönme þaþkýna!
Bize dön, baþkadýr; yön.aþkadýr, bak þuna…!
Kavuþ ma’þûkuna, gel tut da elimizi!

Hakk’adýr bunca râm, dön Mevlâ’ya vaktiyle!
Hep aþktýr tüm merâm, yan Mevlâ’ya aþkýyle!
Baþka yanmak harâm, aþka yanmak þartýyle;
Tartýlmaz tartýyle, gel çek bir elimizi…!

Nakýþlanmýþ el gör, tutaraktan vaktiyle;
Ezberlemiþler gör, yutaraktan hâliyle;
Cezbelenmiþler gör, adýyle ve tadýyle;
Vuslattýr zâtýyle; sebeb bil elimizi.

Okunur ellerden, okuntudur eh bu el,
O gün-bu gün elden ele gezer bak bu el…!
Bu el Hakk’tan gelen, aþk ile gelen bir el;
Bir tek bu el güzel, incele elimizi…!

Bahþetmiþ bizlere tadýný rabbim aþkca;
Nakþetmiþ ellere adýný rabbim Rab’ca;
Okunsun diye hem latince hem arabca;
Tadýný tadýnca okuduk elimizi.

Ellerde hesâb var, topla-çýkar… hikmettir!...
Toplamda sayýlar yüzden tam bir eksiktir(!)
Çýkar; ömür çýkar, ömr-i nebî demektir,
Hikmetiyle bakar, okursan elimizi!...

Sel gibi hikmet var, ele akar da akar…
Dil-û dîle akar, akar hem de âþikar!
Hakk’a kim el açar, alýr nasibi kadar;
Çok râm eden, açar bizim kadar elimizi.

Kolayý seçeriz seçersek elimizi,
Söyleyiveririz ism-i sevgilimizi,
Ýnsanca severiz sevgili rabbimizi;
Sever o da bizi, tutarsak elimizi.

Elden a’lâ bir el varmýþ ol Hakk’a doðru…
Yol doðru, kul doðru, giderler aþka doðru…
Gidenler dosdoðru gider Hakk dosta doðru…
El doðru, dosdoðru bakarsan elimizi!...

Hakk’tan nakþoldu ya, bakýn ele o lafýz!...
En doðru olursa onu söyleyen aðýz,
O bahâdýr bahâ... O aðýza hayrânýz!...
Yolunda seyrânýz, almýþýz elimizi.

Dahi bu sýddîk el, baðlý en güzel ele;
O da baðlý bir ele, ama kendi eliyle;
Veren el alan el… ama Cibrîl vesile;
Bu vesile ile okuduk elimizi.

Rabbinden bir ele, o elden de Cibrîl’e,
Cibrîl’den o ele takdîr-i ilâhiyle
Verilen bu ele sarýlýrsan dört elle,
Ýþte o an bekle, anlarsýn elimizi…!...

Ol da ol, dol da dol…! Özlerine aþk olsun!
Yaðmur ol, dolu ol…! Gözlerine yaþ olsun;
Oku bol…! Oku, ol! Sözlerine maþk dolsun;
Eline þavk olsun tutarsan elimizi.

Naþk nâþýka yarar, manþûk nâradan ise;
Maþk mâþýka yarar, mamþûk varatân ise;
Aþk âþýka yarar, ma’þûk yaratan ise;
Selmân’ca aratan ise, tut elimizi…!...

Gönle ýrak diyorlar ýraktaki ma’þûka;
Cümle ýrak diyârlar yakýndýr hep âþýka;
Kâlbten baðlananlar âþýktýr o ma’þûka;
Âþýklar bir baþka tutmuþtur elimizi!...

Kelâmýný etmeyen bir söze ben söz demem;
Ýhsânýný(!) bilmeyen bir öze ben öz demem;
Cemâlini görmeyen bir göze ben göz demem;
Gör! Denmez kör denir; göremez elimizi!

Gavli ilâhîyse, meþgalesi aþk ise,
Dîli Hakk ileyse, iniltisi meþk ise;
Bilmiþse, sevmiþse, her hâli bin þevk ise;
Eh, bir de derviþse, tam anlar elimizi…!...

Dil deðil, tatmayan pek lezzetli kevseri;
Dîl deðil, bulmayan aþk isimli cevheri;
Dille dîl ayniyân birbirinin feneri;
Ayniymiþ hüneri, göstermiþ elimizi…!

Bir el ele deðer, el alýr kayda deðer;
Aþk ehlindense eðer, tâ varýr Arþ’a deðer!
Âþýk neymiþ meðer…!... son sidreye deðse deðer;
Deðer verip eðer tutarsa elimizi.

Derviþsen berr bâbýn, gör bâbý bilâc olur!...
Ger diger her bâbýn ahbâbý hilâc olur
Ýçersen aþk âbýn tamâmý ilâc olur;
Erbâb-ý silâc olur yutan elimizi.

Sezdirdi rabbim el âlemin elemini,
Ki sevmiþ el âlem çün, Rabb’in âlemini;
Biz ise sevdik hep ol Rabb’ül âlemîn’i;
Duyduk kalemini, okuduk elimizi…!

Cezbesi nakþýndan, nakþetmiþ baþka baþka…!
Sebebi aþkýndan, aþký ise bambaþka…!...
Þu ALÝ þaþkýndan güfte, müftê hep lacka…
Ama aþkla Hakk’a baðlatmýþ elimizi.
Sosyal Medyada Paylaşın: