...
Sabahýn kuþ seslerine kulak kesildiði
Ve ufuklarýn
göðün omuzlarýna gecenin aðýrlýðýný yüklediði zamanlarda
Gözlerimin en derinlerinde ömrümün bütün nabýz atýþlarý
Ýçimin senden münhasýr sýzýlarýna
saygý duruþunda el pençe divan susuyor
Sen bilmiyorsun
Okyanuslarýn bulutlara taþýdýðý buhar nispetinde
tükürük bezlerini hercümerç ediyor nefesim
Aðýr aksak hayata tutunan göz kapaklarým
ayný yastýða baþ koyan acýnýn yapýþkan siyam ikizi
Saçlarým
kurumuþ yapraklarýn su üstünde kulaç atýþýna emsal
bir bir düþüyor yazgýmýn karasýna
Sen görmüyorsun
Ruhumun enkazýnda yaþam savaþý veren
adýma kurduðun cümleler
Ketum bir feryatla ciðerlerime açýlan soluðumda
kronik yorgunluða ameleliðe yelteniyor
Desibeli kulaklarý saðýr eden
zat-ý halime iç sövgülerimle
Usum toz duman
Sen duymuyorsun
Topuklarýnýn gidiþ izlerinden yüzüme sýrtýný dönen
dozu yüksek sýzýlarýmla
Meczub kör ve saðýrým kendime
Duymuyor görmüyor akýl erdiremiyorum
Ah sýzým
Sýzýmsýn
Sen duymuyor görmüyor bilmiyorsun
Muharrem Küçük
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.