Lâyýk olsaydý þayet ümmeti El Emîn’e
Ne zaafa düþerdi, ne zillet elemine...
.
Bir kalem ki, hiç sancý çekmemiþ O nur için
Nereden bilebilsin; "paye" ne?, onur niçin?
Niçin, yadýyla yanar, sýzlar serde genizler
Niçin, hasretle kanar, küle döner benizler
Niçin, edeb-i kelam, selâm, salât O’nadýr
Niçin, onca ihtiram, hem iltifat O’nadýr
Ve niçin ümmetini yormaz iken onca þer
Bir yetim gördüðünde boyunlar yana düþer...
...
Ey þemse uzanýrken topraða düþen elem!
Duygudaþým... sýrdaþým... ufkuma ruþen kalem!
Ýþte vadettiðim gün, beklediðin o saat
Duygularýma ram ol, mürekkebini ç/aðlat!
Anlat Hayy’ý ve Berr’i! Fânî kim, kabir nedir?
Bir inci gibi nâdir Leyle-i Kadir nedir?
Madem ki daha kudsî, bin aydan daha efdal
Yalvarýrým ayrýlma; bu gece yanýmda kal!
Kirpiðimi zorlarken nedamet niþanesi
Ne mazeret dinlerim, ne ilham bahanesi
Maðfiret murâdýyla arþa çýkarken âhým
Tövbelerle yýkansýn ilâhî secdeðâhým...
Taþsýn yine sel olup gözyaþlarým ucundan
Ab ý hayat iksiri içelim avucundan
Kemal-i tazim ile hislerimi kitab et!
A’sarýn dimaðýna hitabetini tâb et!
Zor geldikçe mücrime yalýn gerçeði ikrar
Hem Sýratý hatýrlat, hem kabri... tekrar tekrar!
Kurutmadan aþk odum mürekkebin nemini
Nakþeyle izanlara o/nurun önemini!
Varsýn nice Nemrutlar güneþime üflesin
Mucize uman varsa; aldýrma sen... beklesin
Veyl edip, inayeti kendinden itenlere
Göster ayan ayeti "Gül"ü incitenlere...
Bir Gül ki; mürebbibi, hidayet Kitabýnýn
Bir Gül ki; muhatabý, "Habîbim" hitabýnýn
Bir Gül ki, çehresi þen; açken bazen kendisi
Lokmasýný bölüþen; Ümmetin Efendisi!
O’ydu ab-ý Kevser’i Sahara’da vahânýn
O’ydu sýrrýna mazhar Sidretü’l Müntehâ’nýn
Canlara candan öte, hicrandaki yastýr O
Þefkate, merhamete, dostluða kýyastýr O
Aksini söylese de hergün haddini aþan
Sonsuz nâra yaklaþýr O/nurdan uzaklaþan
Dense de bu/har diner, bu aþk-ý nebî yiter
Söndü dendiði anda baðrýmý yarman yeter.
Arýndýr küllerinden; az eþele... eþ hele!
Bir aþk ki en derinden; söner mi bu meþale!
Ýftiharýmdýr deyip uðrunda zahmet, çile
Arz eyle selâmýmý; hem layýk-ý veçhile
Doldur ilham tasýný sînemde gözelerden
Bir naat sun Resûl’e en nezih dizelerden
Ab-ý revan’dan hisse sana da kýsmet olsun
Kondurduðun her buse inciye nisbet olsun
Bâd ý saba üflerken huþuyla hû sesini
Kansýn çorak gönüller, hissedip su sesini
Vuslat için ümmeti gün sayarken sinlere
Karýþsýn Fatiha’lar binlerce Yasin’lere...
Hakkýný öyle ver ki muhabbetin, vefanýn
Aþkýna delil olsun Muhammed Mustafa’nýn
Müþahede ederek ruhumun rüyetini
Nakþeyle afakýma nurlu silüetini
Can vermeden muradým takvimlerin elinde
Katedelim çaðlarý bir zaman tünelinde
Dönüþü olmasa da... deðil mi ki sebep yâr
Sürükle umudumu ardýnda diyar diyar
Zaman denen mefhumu çýkararak aradan
Varalým Medine’ye, baþlayarak Hira’dan
Titrerken dudaklarým, dualarým ýslansýn
Hasretimin incisi ummanla kýyaslansýn
Giydirip her hecene libasýný hayânýn
Misafiri et beni Hatem-ül Enbiya’nýn
Sükût-u hayâlimde her zârým kârým olsun
Andýðýnda adýmý, o an baharým olsun
Renk katsýn mucizeler gönlümün tuvaline
Gýpta etsin melekler bu mücrimin hâline
Muradýmý arz ile Resûl’üme; izinle
Tanýþtýr dostlarýyla, Sahabe-i Güzin’le
Semânýn sînesine yine Bilal seslensin
Ruhum vecde gelerek uçmaya heveslensin
Yakýþmaz deyip artýk karanlýk asumana
Çekilsin tüm bulutlar uzakta bir limana
Aczimi idrak ile, býrak hep lâl olayým
Rahmet-i Rahmân ile hemdem, hemhâl olayým
Akrebin kýskacýnda kapý çalarken firak
Ecelin kollarýna usulca beni býrak...
.
Ey sevgili kalemim...kadim dostum... sýrdaþým!
Artýk sana emanet duygularým... göz yaþým...
Kolay deðil, bilirim; göstersen de itina
Ne mümkün lâyýkýyla O Nûr’u medh-ü sena
Þayet acze düþer de tükenirse takatin
Nevme sirayet etsin ahdine sadakatin
Ayný ilâhi aþkla uðrayýp düþlerime
Mihman eyle Resûl’ü mavi gülüþlerime
Madem ki gamlý gülzâr rayihasýndan yoksun
Hiç olmazsa bir gecem asr-ý saadet koksun...
.
Bir naat yazmak gerek! Maksat olmalý hasýl
Bir naat yazmak gerek... bir baþka; ama nasýl?
Mecit Aktürk