YEDİĞİM AŞK VURGUNU HERHAL

Yediðim aþk vurgunu herhal; düldüllüðümden belli...
Gül bitti vurduðu yerde, bülbüllüðümden belli...

Baþka vurgunluðumdan deðil, aþka vurgunluðumdan
yorgunluðum bunca benim… Durgunluðumdan belli...

Vursun varsýn… Mevlâ’mdýr o; küsmedim vurduðundan
Sevdiðinden vurdu; üzerime hep durduðundan belli...

Dilim düldül,gönlüm düldül; pusmam bunca demdeyken;
Demlenmedeyim demimde, seyhânlýðýmdan belli...

Aldým ödül, oldum bülbül; susmam gonca femdeyken;
Þenlenmedeyim þemmimde, reyhânlýðýmdan belli...

Pek titrerim nice can üstüne Hakk aþkýndan
Ona gelen bana gelir. feraðatýmdan belli...

Demeyin nasýl bir iþ bu, senin gibi þaþkýndan?
Aptala ma’lûm edilir; belaðatýmdan belli...

Adam olmayacak bülbül, dut bahçesinde þakýr;
Gül yok ki, tuttuðunu sever; ne tuttuðundan belli...

Çün, duda gül der, güle dut; ancak bir gaga takýr;
Dudu sever, gýký çýkmaz; ne yuttuðundan belli...

Dut, dut bahçesinde; put durur bülbül dut dibinde…
Dut gibidir; fýttýrýr bülbül; tutulduðundan belli...

Hep tutulma yapar bülbül, güllükte ödülken gül;
Dut yemiþe haptýr ödül; yutulduðundan belli...

Þekerleme yapar bülbül, hep gagasý týngýrdar;
Eh, yoktur nâmesi bî gül; unutulduðundan belli...

Gül güllükteyken bülbülsüz, gül havasý fingirder;
Tebdîl olur tûtî-bülbül; hep týrsmasýndan belli...

Gönül denen niþangâhta on ikiden vuruldum;
Delik deþik edildim, kevgirliðimden belli...

Gözyaþým hep boþalmakta; gücüm bitti, yoruldum;
Ýnsan deðil nefs, kuruldu; beygirliðimden belli...

Eh, beygir gibi dünyanýn yükünü taþýttý bana;
Sýrtým yaðýr oldu benim; kuþaklanmamdan belli...

Nefste aðnanýp postu tatlý tatlý kaþýdým ben;
Nefsim ahýr oldu bana; tuþaklanmamdan belli...

Nefsim böyle ettiydi de; hele þükür fark ettim;
Ama çamura park ettim; debelenmemden belli...

Gönül firdevsinde ALÝ’yi bir parka gark ettim;
Eh, arslanlýða çark ettim; þebelenmemden belli...
Sosyal Medyada Paylaşın: