yarým býrakýlan bir kitaptý içimiz
aðzýmýzda biriken taþma ünlemi günler
bilemezsin geceleri
aptal eder insaný þuh karanlýk
saçlarýmda kopan salýncak
empatik saatler
bana vurmasýn artýk
anladým
tak-tik
tak
verdim kalbimin terbiyesini býrak
senli rüyanýn aynasý deðil
sensiz gerçeklik
aklýmdan çýkmadýn ki hiç
gözlerinin oylumudur göðsümdeki keder
hem yazar hem de oynar oyunu
tam kendinle barýþmýþken
bilemezsin ne olduðunu -yaþamak
alýþýrsýn ýslak yokuþlarýn ferine
aðlarsýn sokaklar
aðlarsýn ýþýklar görür
sesinin teline konan kuþlar da ölür
tut evleri
tut canýna yandýðým
neden dönüyor her yer
evler diyorum durulmak içindi oysa
yere vuran göklerin uðultusunu tut
durulmadým evet
aþka gel
Mecnun’a kumlarý sattýlar
Leyla’ya yýðýnla umut
anason sakinliði
buðulu yalanlarýn içinde kaldým
çýkýp gelsene
güneþin tamircisi
belki aðýtlarým sýzar tenine
belki güzel ve çirkin bir isim býrakýrým
acýklý sonlara saklanýp
gün yanýðý dudaðýmda sönen sigaram
bilemezsin
nasýl konuþur fotoðraflar biteviye
ucunu hýrsla yaktýðým
bakarsýn yýllar sonra
görmediðim çiçekleri düþlerim
dizindeki dut lekesiyim ne de olsa
dizinde türkü dinlediðim adam
uzaklaþtýkça kanayan yaram
solumda sýðýnmacý gülüþler bak
bir de aklýmdan hiç çýkmayan sen
sana ben
susturun yâr daðlarýný susturun
bu yol oraya çýkar tam olarak
ateþini körüklediðim cehennem
.