YUKARIYA ÇIKTIM SANDIM

Yukarýya çýktým sandým, aþaðý gitmiþim meðer,
Tepeden kendi kendime aþaðý itmiþim meðer;
Bir itmiþim ki…!... gitmiþim baþtan aþaðý tepe taklak;
Bilmiþim ki, alâk-ulâk yorgun, miskin itmiþim meðer.

Çalýþtým insan olmaða, ama hep battýkça battým…
Çýkmak için, gurûrumdan ne varsa hepsini attým;
Eh, sonra þöyle bir baktým…! herkes bana vurur oldu;
Aklým, maklým durur oldu; kulaðýmýn üstüne yattým.

Ýtim ya… sað kulak yerde, sol kulakta sol ayaðým…
Kapýldý insî rûhum derde, geldiðinde bol dayaðým;
Bit de vurdu, it de vurdu ki, it oðlu it de vurdu;
Ýnsan oðlu baktý durdu… Onlara göre bayaðým.

Selâmýmý görmezlikten geldi gülüm dostlar bile
Ýttir it… deyip, sakýndý hep büyüðüm postlar bile
Ýttirgit… dediler belki, oþþ! dercesine içinden;
Bir it hâlimlen içimden sakýndým, tüyüm tostlar diye.

Ne illetmiþ ki bu gurûr, insaný beter vürûr
Ondan itliði seçtim ben, itlik ne güzel dürûr…!
Muhtâctýr, biraz aç dürûr, gösteremez de diþini;
Bu hâl halleder iþini; iti itliði oldurur.

Muhabbet-i dünyadan ötrü, beþer sarhoþ geldi
Vefâsýzýný görünce insanýn, itlik hoþ geldi
Asýl, insanlýk için var edilmiþ vefâ ama
Vefâlýsýný görünce itin, insanlýk boþ geldi.

Her þeyin birer pîri var ve de dahi it pîri var;
Tepit, yal, mal… deyip geçme, yufkasý var, katmeri var…
Alt tarafý it deðil mi, yufka-katmer… neye yarar? deme,
Üst tarafý yiðit deðil mi ki, cennette “Kýtmîr”i var.

ALÝ, þükret sen itsen de, itlikten tektîr oldurur;
Gayri, gurûru it sen de, itlikten takdîr doldurur;
Ýtmezsen bak, nâ doldurur, ilmi kafana diksen de,
Dikme sen de, çýk git senden; itlikten “Kýtmir” oldurur.

Sosyal Medyada Paylaşın: