MAKÂM

Rast getirdim bunca seyri, hep tevfîk-î Mevlâ ile
Besteyledim gavli gayri, meþkle daha evlâ diye
Söyledim baþtandýr tâ ki, cümle meþk aþktandýr diye
Cümle meþkte seyr, Hakk’tandýr; seyreyler hep Mevlâ diye.

Nice seyrde nice perde… gezilirse makâm eyler
Bunca seyrde bunca perde nâ abestir, tamâm eyler
Herkes seyrde, seyr perdede; türlü seyrde seyrân eyler
Kinnleyeni rân eyler de dinleyeni hayrân eyler.

Nice makâm, orda baþlar orda biter ki, dügâhtýr
Dügâh ki, biri tama’týr diðeri fenâ fillâhtýr
Bunca seyr, telvîn bundandýr; bunca meþk de bundandýr
Seyreyleyin bencileyin; bunca uþþâk, kâinattýr.

On sekiz bin âleme makam-ý Arþ’ta seyrân vardýr
Arþ, marþ ile seyrân iken kula aþk ile ikrâm vardýr
Âlem, dûgâhla nevâda gezer; orda makâm vardýr
Aþkla divânedir alem; bundan her gün bayram vardýr.

Arzdan Arþ’a bunca âlem iç içe… Hep kývâm vardýr
Bunca âlemde hep kývâmýnda nice makâm vardýr
Esasýnda bunca makâm, uþþâktýr; aþktan merâm vardýr
Uþþâk kulluk makamýdýr; çünki Mevlâ’m vardýr.

Ýç içe makâmlar ama, hepsi uþþâktýr aslýnda
Hepsi sýrýlsýklam âþýk; çün Hakk’a icrâ faslýnda
Uþþâk, bunca makâma masdardýr hicâb vaslýnda
Uþþâklýðý kâinâtýn, tabiatýnda aslýnda.

Hicâbýnda farký konur, icâbýnda makâm için
Seyre dalar hicâbýnda ol sadâ merâm için
Ol merâm ki, icâbýnda olsa da söz sarâm için
Olmasa da icâbýnda, fark etmez, öz darâm için.

Tutuþur bu öz, o öz çün(!); o öz, bu özden daha öz
Çün o öz, özü bu özün; yani bu öz, o özle öz
Verile bu öze sözün özü; ondan böyle der söz;
Çün bu söz öze o özün sözü; ondan kývâmlýdýr bu söz.

Her makâm ki, aþký îfâ içindir hep Mevlâ’m için
Makâmdan makâma cevze verilir, aþka devâm için
Getirir rûhu kývâma, cezbe verilir þevke devâm için
Yan yâre diye daima cevye verilir, cezbe devâm için.

Cezbelenilir makâmda, kývâmdan bayýldýðýndan,
Makâmdan makâma hâmda, devâmdan ayýldýðýndan,
Âþýklar aþka ðarâmâ; karâmdan(!) yayýldýðýndan,
Aþktan baþka hâl arâmâ, harâmdan sayýldýðýndan.

Ýkaz et dîle hicâzda; yapman gereken edebtir
Hicâz et yâre niyâzda; bu garîbliðe sebebtir
Ýcâzet yeri hicâzda(!..) çünki ilelebedtir…
Vecâzet kýla niyâzda kim ki, kabûlü elbettir.

Gündüzler meþðaldir kâlbe; her iþ ona pek cefâdýr
Geceler meþ’aldir -peh peh…-! Þu’leleri zevk-û sefâdýr
Dem-î seher bahâdýr ve hebb-î seher kaç defâdýr
Eser durur, ahadýr be…! Rîh-î makam-ý seb’adýr.

Makam-ý seb’a ki, “Seb’a semâvâtýn týbâkâ”dýr
Meþktedir yedisi de; yed-î kudreti Hüdâ’dadýr
Seb’a bundan almýþ ismi; ismi ile müsemmadýr
Þerbetlidir, þebnemlidir… Çeþmî giryânla edâdýr.

Kim ki þebnemli seherde aðlamaz ise ezâdýr
Seher denen mühim demde çaðlamamasý nizâdýr
Beher zerresi katrede… bunca âleme fezâdýr
“Be” nuktesi misâlinde ma’nâlar aþka sezâdýr.

Yedi kat semâ maþkîdir, ilâhî havasýyla
Seb’a, yedi semâ hâlidir vallahi tamâýyla
Sabaha dek seb’a eyle iyidir, meþk edâsýyla
Mevlâ bile, nidâ ile verir melek sadâsýyla(!…)

Evlâdýr aþk, Arþ’tan a’lâ daha bahâ ind-î Hakk’ta
Çün Arþ, aþk ile marþ ola(!) daha hâla þimdi gâhta…
Hakk, arþ-ý a’lâdan a’lâ tam istivâ dîl-î gâhta;
Dîl, ondan âhta, sabahta-akþamda ondan tamahta...

En muhteþem nevâ ka’be, nâ muhteþem arz sathýnda
Muhteþem ka’be, muhteþem Beyti-l ma’mûrun tahtýnda
Beyti-l ma’mûr, Arþ tahtýnda; nevâ Arþ, fezâ sathýnda
Nûrdanedir Arþ, Hakk’ýnda hep döne döne hattýnda.

Ondan mý döner beþer de aceb, ka’be etrafýnda?!
Galiba sebeb bu seyre; diðer nevâ, Arþ tahtýnda
Beyti-l ma’mûr o nevâ; ka’be de onun tahtýnda
Beþer de ka’be tahtýnda dönerek, sevme bahtýnda...

En a’lâ nevâ, Arþ-ý a’lâ; hemzemîndir kâinâta
Felekler, melekler… gezer, her zaman her tarafýnda…
Kimi rükû, kimi kýyâmýnda kendi makâmýnda
Yer-gök, hepsi kývâmýnda; Hakk’a gitme tamahýnda…

Bir çok beþer þaþmýþ, zerre iradeyle vuruþuyor
Mered ganere mel’ûnla her mevzûda uyuþuyor
Bir nevi nevâ nefsinin hevâsýnda dolaþýyor
Sanki aklý a’lâ, ukalâ; bir de Hakk’la dalaþýyor.

Arþ gâhtýr aþka bambaþka…! Hep makâmlara nevâdýr
Arþ, marþ edildi âleme; on sekiz bin ihtivâdýr
Dîl, Arþ-ý a’lâdan a’lâ evlâ gâh-î istivâdýr
Çünki bir isteði vardýr; o da, ol Hakk’la ittibâdýr.

Kýlmýþ arþ, Hakk’la ittibâ ki, rabbanî istivâdýr
Dîlde bu istivâ daha ihtivâ aþk-ý Mevlâ’dýr
Arþ-ý a’lâ, dîl kadar a’lâ deðil aþkta hâlâdýr…
Gâh-ý a’lâdýr o hâlâ; dîlinki, aþk-ý a’lâdýr.

Aþk eyler arþ-ý a’lâ da, takâtý kadar Mevlâ’ya
Azalýp çoðalmaz aþký; iþi çün döner Mevlâ’ya
Ama gör bak, artar kalbin aþký, uçar Mevlâ’ya
Her gâhý bî gâh olur arþ dahi aþk-ý a’lâya.

Her gâh elvânî orada; telvîn eyle aþk ile sen
Her zerren bî gâh orada, Hakk ile-aþk ileysen sen;
Hazýr ol kardeþim, kemâle. bayað-bayað ermeðe sen!
Nâzýr ol ol dem cemâle, doya doya sevmeðe sen!

Meþkmiþ sesi bunca âlemin, dönerken çýkardýðý;
Þevkmiþ nesi varsa âlemin, Rabb’ine hâlden bayaðý…
Hep iniltiyle ALÝ’nin, yerken cennetlik dayaðý,
Sevgili Rabb’ül âlemin imiþ o dem dayanaðý.

Sosyal Medyada Paylaşın: