ELLERİ İLE BİLE GÖSTERMEZLER BENİ
Bir kulum ben bir köþede, hiç de bilmezler beni!...
Þöyle, elleri ile bile göstermezler beni!...
Uzaktan bir görseler de bilenler bile beni,
Þöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...
Halbuki bense bir dostum Hakk’a ve Hakk dostuna;
Dostluðumu bir gör dostum, sonra anlat dostuna…!
Hep en ücrâdadýr postum, dostluðumun kasdýna;
Þöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...
Hep unuttum postumu ben dostumu anar iken,
Çok sevdim ol dostumu ben postumu atar iken,
Bir köþede sustum da ben dostuma yanar iken;
Þöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...
Olur iken dost ile dost, gelmek için kývâma,
Ma’þûk oldu ol konuk dost, kondu gönül yuvama;
Ma’þûk’tan aðyar ehl-i post, deðil bana dost ama…!
Þöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...
ALÝ’yim ben bir köþemde, dostla dostluktur iþim
Bencileyin cûþem de, gör bak nasýl sevmiþim…!...
Ýþte gör bak…! Bu köþemde gözü yaþlý derviþim;
Þöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali mehmet türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.