sen diye çaðýrdýðýma bakma
giymesini bilmedin ’sen’ hýrkaný
bir bakýþla olunmaz derviþ
kesikse gönül sularý
adým attýðýn yer taþtýr, çakýldýr
bendedir kopardýðýn güllerin ahý
sol yanýný tartmadýðýn terazi
kimseye açýlmayan o ipek perde
yarasýndan damlayan ahý Leyla’nýn
sana batýramadýðý çengelli iðne
bakma durup ses etmediðime
her çiçeðin baþkadýr rengi duruþu
mavi bakýþýyla güler mine çiçeði
eline aldýrýr kokusu karanfilin
beyazýn hasýyla güler papatya
rengim mordur gölgen güneþim
ayaðýnda yuvarlanan taþ gibi
kum olmam içime iþlenen kýþtan
en parlak mücevher ki umutlarým
yarýna mayýs gülünü açar
olur da bakýp geçersin..
03. 05. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.