bu sokaðýn havasý dar alana sýkýþmýþ
aþýlmaz sanki duvarlar
bizi korumazlar bekçisiz bekçiler
birkaç pankart açsak
bilmem anlatabilir mi bizi
suyun aðzýnda týkaç
aðýr abiler mi korur kýzlarý
bebeler yalýnayak gezer
kýþ günü kazaksýz yeleksiz
gözü kör olsun yoksulluðu baþýmýza salanýn
basma elbiseler mi yedi baþýmýzý
baþýmýzý sýký sýký kapatmalar mý
yoksa annemizin yemenisinden akan saçlarý
o mu oldu düþmanýmýz
bilmem neden olmayacak þeyler sorgularýz
hiç duydunuz mu bir sokaða girilmez olduðunu
düþünceni açýklamak kadar zor, geçilmez
ilerdeki bir bahçenin kurutulmasý da anlamsýz tabii
yeþilin boyanmasý deðin griye
gençlerin iþsiz kalmasý
sahi ne sanmýþtýn sevdiðim
seni mi yazacaktým
önüme yýðýlýrken kamyonla çöp
ucuz soðan ararken sokaktaki komþular
uzak bir yýldýz olurken yiyecekler
burada yaþýyorum oflayýp katlanarak
gördüðümü görmezden gelemeyerek
duyuyorum bu sokaktan daha niceleri var
evini artýk sýrtýnda taþýyamayanlar
utananlar
böyle bir sokakta yaþamaktan..
01. 05. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.