uzun bir resimdir içim
kara sularýna gizlice sinmiþ
boyanýrým yetmez rengim
sözümü kalbinde tutmaya
çaðýrma
göðüm kurþunî
yerim hâr
bir redif olurum susarsam kafiyesine küsmüþ
beni alýn yazýmdan vurdular
gün gelir
yýkýlmýþ gülüþümü yeniden yapamam
umut dünden daha uzak
temkinli yaklaþýr yüzüm aydýnlýða
bir mevsim sonra özgürlüðün adý
el olacak bilirim
kayýp ruhum
meteliðe kurþun atar zaman
tutamam daðlara vuran yýlgýn sesimi
yere bakarým
hep soðuk
beni vuraný gördüm
taþlar yerinde yok aðaçlar da
tenimi kuytulara astýklarýndan beri
bakamam aynaya umarsýz
saatler bozuk
sayýlýyor
esrik yýllarýn iskeleti
kendine kýymýþ kaç þair tanýdýmsa
mezarýna sýðmýyor asýrlarýn
ayýlsýn deyip bir kenara atýlmýþ aklýmý
bekliyorum inadým inat
gönül yapmayý unuttu gitti
bað yapan bahçe yapan insanýn
katmerli dili
çaðýrma
her savaþ kendi yarasýný sararmýþ
beni vuraný gömdüm
.