Nezen’in nefesi üfledikçe can evime
Hud perdesi çekiliyor geceme.
Düþüyor gölgem
baþka bir gölgenin küflü kucaðýna.
Bengisu arýyorum yoksulluðuma.
savrulurken hiçliðin yolunda..!
Yaslanýyor feracem
bir derviþin sýrtýna.
Takla atan güvercinleri
görüyorum karanlýkta.
Kimsenin göremediði semadan
bir yýldýzý basýyorum baðrýma.
Semazenler iniyor
tenimden ruhuma.
Maveraya tutunuyorum
töbekâr yanýmla.
Dalýyorum mücevher dolu deryaya.
Þahadet þerbetiyle açmak için iftarý
susuyorum visal orucuna.
Þah damarýmda toplandýkça yüreðim.
Ruhumun hevesi
zahmeti rahmete dönüþtüren
merhem oluyor yarama
Ýki gerçeðin eþiðinde
Yalnýzlýktan ibaret bir serap’ta
Yalancý baharýn gülleri
Batýrsa da ahu zar dikenini.
Ölüm boðsa da nefesimi
Sözün bittiði
noktanýn konduðu yerdi.
Ýlmek ilmek damýtýlan sevda
derya oyuklarýnda.
Ve anlýyorum ki;
hazan mevsiminde gidiþti aþk
can ocaðýna..!
*
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.