Efsunlu bir vahanýn baðrýnda
savruldukça ufku olmayan zamana
Bir devrin gölgesi düþtü
yüzü yenik ziyanlara.
Daldýkça elimdeki resme
kum saatinin akan sellerinde.
Ters yüz oldu yaþam.
Ýyi ve kötü
doðru ve yanlýþ kavramýnda
Ýndikçe derinlere belirlendi diðeri.
Ruhumdan düþ koparan
ýsýran cümlelerdi.
Çýkarmak istedikçe kalbe batan geçmiþi
söyleyemediklerim aðýrlaþtýrdý beni.
Yýkýlan köprülerde
anlamlar boðulmaya mahkum edildi.
Beklentilerin büyüklüðü
hep kýrgýnlýða evrildi.
Feryat figan estikçe kader
Acýnýn döþüne oturdu Zülfikar
hoyrat girdabýn uðultusu sardý an’ý.
Var olmak kaosun anaforu olmalýydý
Yoksa vurmadan ayaklar dibe
en yükseðe nasýl çýkýlýrdý.
Bir Þarap..
Bir de Ýnsandý
Karanlýðýn mahzenlerinde olgunlaþan.
Yalnýzlýðýn dibini sýyýrýnca
anladým ki;
Kendi hayatýna kiracýydý yaþamak.
Ürperdim baktýkça içime
Çýrýlçýplak kaldý duygular.
Kazanan topraktý
kaybedense ömür.
Y/ok rolündeydi insan..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.