Helen

Unutmuþum gecelerin ne kadar soðuk olabildiðini.
Misyonerler, haramiler derken,
Unutmuþum saatin nerede devrildiðini.
Kargaþa var birkaç yerde iþte,
Bana kaldý ya çaðýn derdi,
Enseme dokunuyor savaþýn kokuþmuþ nefesi.
Aðustos böceði suru üflüyor,
Karýncadan fazlasý duymaz tabi.
Öyle ya, çalýþan duymuþ yalnýzca tehdidi,
Duyan da çýkmaz mý belanýn ta kendisi...
Avam mýdýr, miskin mi,
Kim görecek, kime duyuracak kamaradaki deliði?
Bana kaldý ya þu ahmak çaðýn derdi,
Unutmuþum güneþi nasýl beklediðimi.

Ah kadýn hatýrlýyorum þimdi,
Gülüþünü ne denli sevdiðimi.
Seni öldürdüm ve içime kederimle gömdüm,
Kader ki Ýsa’nýn elini gördüm.
Bize aþký unutturdular sevgilim.
Ruhumun en derininde artýk zehirleri, seninle.
Ben deðilim yegane cepheleri.
Adý zifiri veba, zihinse tek hedefi.
Korkuma kýzýyor kimileri,
Kana bulanmadý mý ansýzýn,
Truva’nýn inandýðý o zavallý zafer þenliði.
Nihayetinde bil ki Helen,
Kargaþa var birkaç yerde,
Fakat içimdeki çocuk hep uyuyacak göðsünde.
Sosyal Medyada Paylaşın: