Serzeniş

Ýtirafý yalnýz kendime korkulara malikim.
Beni bekleyen sonlarým var.
Ölmek sinsice pusu kuruyor bir köþede,
Dönüp bakma cesaretim muhtelifte.
Savaþlarým var en kýzgýn cephelerde,
Arkama bakmadan kaçacak kadar alçaðým.
Tahkike kapalý bir gururun dümeni ellerimde,
Kaybediyorum rotamý, korkularýn denizinde.
Yarýnýmýn çekincelerine yenik vaziyetteyim.
Teklik örtüsüne öyle maðrurca sarýlmýþým ki,
Bir baþka hayat yükünü kesmiyor gözlerim.
Korkuyorum, ölesiye korkuyorum,
Her þeyden; yarýndan, seslerden, perdelerden.
Serzeniþlerimin boyu arþýn direðine deðdi.
Dokunmayýn bana faniler, merhemim ötelerde.
Sýðamýyorum üç kuruþluk hayata,
Dayanamýyorum zalimin hüküm sürdüðü dünyaya.
Yazýk ki sonlar acýya gebe hiç þaþmaksýzýn,
Ýmtihan yükü sýrtýmdan tek saniye inmiyor.
Huzurun gaip olduðu kurak bir vaha burasý.
Gidiyorum, içimdeki karanlýða gidiyorum.
Ne zamanki toprak üstüme burkulur,
Ne zamanki hayallerim bir çiçeðin yapraðýnda can bulur,
Ve ne zamanki ne uðruna yaþadýðým ruhuma sorulur,
Gelirim kendime, nihayetime mekan olacak o dehþetli mechulde. .
Sosyal Medyada Paylaşın: