Sen Gittin

Öyle bir kalktýn ki kalbimden,
Yerine oturmaya cüret etmez oldu kimse.
Öyle sessiz gittin ki benden,
Bir hikayem olduðunu bilmez oldu kimse.
Gizlerimle taþtý yüreðim,
Yalnýzlýðýma anlattým önce seni.
Sýkýldý vakur sevgimden sanýrým, dinlemez oldu.
Ýçimle konuþtum kimi zaman,
Pek bilmiþ tavýrlarýyla ezdi beni, ben dinlemez oldum.
Sonra susmak telaþý aldý her yerimi.
Ben dahi bilmemeliydim, ne kadar çok sevebileceðimi.
Dedim ya gizlerim oldu,
Ýki kiþinin bildiðiyse asla sýr deðildi.
Ben farklýydým yalnýzlýðýmdan ve içimden.
Gündüz bendim, geceyse onlar.
Ben güneþtim, aysa onlar.
Ben mutluluktum, acýysa onlar.
Belki de bendim onlar.
Kendimi inkar ediyor bile olabilirdim.
Ve sana olan sevgimse aya tapýyor olabilirdi.
Gecelerini ibadetle, gündüzlerini inkarla geçirirdi.
Belkilerim vardý böyle küçük yaramaz çocuklar gibi.
Sonra sen gittin,
Öyle bir kalktýn ki kalbimden,
Nice kadýnlar geldi, sana asla uymadý.
Öyle sessiz gittin ki benden,
Yüreðimde uyuya kalmýþ bebek dahi uyanmadý.
Nehirler aktý gözlerimden,
Ellerimle kaybettim önce onlarý,
Yetmedi sonra, yetmedi yastýk altý çýðlýklarý.
Bir müddet gülmek ardýnda saklamak mantýklý geldi.
Fakat onlar benden gülmeyi de alýp gitmiþti.
Ah bir bilsen ne zor geliyordu senden vazgeçmek,
Keþke görebilseydin,
Hiç gitmezsin diye de korkuyordum.
Ve ne oldu biliyor musun?
Sen gittin,
Öyle bir kalktýn ki kalbimden,
Geri dönmeye yüzü kalmadý sevginin.
Öyle sessiz gittin ki benden,
Anlamý kalmadý bir daha sevmenin.
Sosyal Medyada Paylaşın: