Sevdiğim Son Kadın

Sen benim sevdiðim son kadýndýn,
Senden öncesine var mýydý mechul..
Çok istemiþtim bir baþkasýný sen gibi sevmek,
Sanýrým tükenmiþti senden sonra içimdeki sevmek.
Özlem, evet özlem.
Senden sonra varmadý hiç yüreðime.
Manasý sen olmuþtu ya zaten bende.
Seni artýk sevmiyorum bitti,
Farkýndayým senin için bir þey de deðiþmedi.
Ama en güzel vazgeçiþimdin sen benim,
En içten vedamdýn sadece benim bildiðim.
Sarýlacak bir dal arar oldum.
Terkedilmiþ poþet misali,
Uçuyorum, yönüm firari.
Her gelende seni arýyorum,
Seni severkenki beni.
Bulabildiðim tek þeyse,
Hissizliði altýnda ezilmiþ,
Duygusuz, köhne bir deli.
Boþlukta fikrim, susuyor artýk geceleri,
Öznesini kaybetmiþ bir þiir gibi.
Düþünemiyorum, ne doðacak güneþi,
Ne de umut vaad eden bir geleceði.
Tek derdim sýzmak.
Erken uyumak.
Uyuyabilmek.
Uyanacak bir sebep bulmak.
Yok iþte ne yapayým, savruluyorum kuru yaprak gibi.
Eyvallah, her þeye eyvallah.
Yandým, bittim, delirdim, umudumu yitirdim de,
Hala býrakamýyorum nefes alýp vermeyi..
Sosyal Medyada Paylaşın: