YARIM ŞİİR

Ulu çýnar gibi göðe yükselen,
Sevdanýn sýnýrsýzlýðýný
bilgiden bilen,
Her gün batýmýnda
yeniden doðan,
Biz deðil miydik, ufkun
ütopyasýnda?..

Kaç ömürler tükendi,
geçen de var, tükenmeden
ötesinde zamanýn.
Kalbinde bin misli ölümle
baþetmek,
sessizliðin vebalinde.
Ötesi yok! Ölüm gayri, istikrarsýz
ellerinde açýlmayan çiçek!
Zulmüne direnç bayraðý dik,
ana sütü gibi
helâl bir vatandan.

Kuþ kondur orta yerine,
özgürlüðün tacýný.
Tut ellerini korkunun,
birleþtir tüm elleri.
Uçur kuþlarýný, yüreðinin
tam orta yerinden!
Yüzsün, yelkenin rüzgâra
kapýlmadan.

Kendini bulsun aklýn,
Bilsin kendini.
Yeþersin tohumunda,
biþleþmiþ ellerin...

28.01.2017 / Kadriye PERVAN

Photo: Pierre Pechin
Sosyal Medyada Paylaşın: