VE LÂKİN

Kuþlar göçüyor ruhumdan,
Ellerim buz kesiyor
Dallarým yapraksýz
Bitmeyen kýþ hükümsüz
Üþüyorum!..

Yeþilin rengi solmuþ,
Mavinin ruhu mahkum!
Dökülüyor parça parça bulutlar
Gün ýþýðý etkisiz,
Merdivensiz aklýmýz, kalbimiz gönülsüz!..

Büyümüyor meydan,
Direnmiyor gül,
Üþüyor selvi
Görmüyor çam!
Eðilmiyor çýnar!..

Ve lâkin;
Ýki göz,
Ýki kulak!
Usumuzun diriliði pek,
Sevgimiz pak!
Kuþlar konacak dalýmýza
uçmaya, yeþerince aðaç!
Sevdamýzdan ödün yok
Her insan sevgiye, güzele muhtaç!..

12.01.2017 / Kadriye PERVAN
Sosyal Medyada Paylaşın: