Dik durarak öldüler Umudunu hiçe sayarak, hayallerini, Yarým kalan yaþamlarý var mýydý Sözün erinde "namus" okunan idealleri?!..
Belki bir bahardý hayalleri, Belki, hiç olmayacaktý düþleri! Ekilen acýlarýn koþulsuz vatan bekçiliði belki de, terazinin bir kefesine sýðmayan...
Bir zaman belirtecinde umudun can veren kalbi!.. Bir kefeye býrakýlmýþ yaþamýn tartýsýz akýl yitimi...
Belki bir gün, denge saðlanýr Paydanýn her kesrine düþen insanlýk, Kimbilir, mavinin ruhu düþ olmaktan öte kendini bulur belki, "Sevgi" musluðu açýk, kendi olan "samimiyet"te, "dayanýþma"da, "birlik"te... Anlayan anlamayana anlatsýn gün batmakta! Gün doðanda maviye boyansýn dünya!!!..
11.10.2016/Kadriye PERVAN/Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadriye Pervan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.