AŞKA ZAMAN AZ KALMASIN
Fîgân ile tüketme bu gözyaþým, aþkta da lâzým…!
Afv edilmeyecek kul bu…! diye yazsan da alýn yazým;
Ben seni seviyorum yâ Hû! Ýnþeallâh geçer nazým;
Aþktýr sebeb-i niyâzým, aþka zamân az kalmasýn.
Baþka zaman kalmaz diye aþka, bambaþka hâl oldum
Çün, gözyaþým hep afv diye aka aka nihâl oldum
O biraz da kalsýn diye aþka, biraz zevâl oldum
Baþka hâla muhâl oldum; aþka zamân az kalmasýn.
Cürmüme feryad-û fîgân, ne ömür yeter ne zamân…!
Göçeceðim ân ne zamân öbür tarafa, hep nihân…!?…
Korkum ondandýr ki her ân, var mý aceb aþka zamân!?...
Gayri yok ki baþka zamân, aþka zamân az kalmasýn.
Ger tükenirse gözyaþým aþktan aðyâr çün, vâh bana!...
Ondan gelen bu gözyaþým aþk-ý Hakk çün tamâh bana
Aþktan akarsa gözyaþým gece-mece, sabâh bana
Her gâh o dem nâ gâh bana; aþka zamân az kalmasýn.
Cürmüm þundan baðýþla ki yârab! Aþka zaman kalsýn,
Nice dem bitiyor tâ ki, ister tümü baðýþlansýn…
Aþktan aðyâr külfet çünki, ister cennete salsýn;
Dem bu demdir, lütfet! Çünki aþka zamân az kalmasýn.
Duydum ki nice dîlbermiþ cennetliðe zevce-ü yâr
Biri bile fazla gelir orada Mevlâ iken yâr
Eðer Mevlâ deðilse yâr neye yarar cennet diyâr?!…
Avutmasýn beni aðyâr, aþka zamân az kalmasýn.
Aþk seni sevmektir Mevlâ! Karýþmasýn buna Leylâ
Çünki hepsi zýllî hâla… yani ha hûrî, ha Leylâ…
Yani gölgedirler hâla…gerek yok baþka ihsâna!…
Zarardýr âþýk insana; aþka zamân az kalmasýn.
Hûrîyle, Leylâ’yla beni avutma, zaman az kaldý…!
Hûrîden,Leylâ’dan… yâr olmaz, yâr ancak bir zâtýn kaldý,
Denecek bir þey kalmadý, ALÝ’de hep adýn kaldý..
Ve hem bir de tadýn kaldý, aþka zamân az kalmasýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali mehmet türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.