hayat bildiði oluktan akýp gidiyor
içinde miyim yoksa dýþýnda seyirci mi?
beklentim ayrý, elime gelen ayrý
bilirim en büyük suç bende
eðer bir suç var ise
ayný çeþmeden su içtiklerimiz
ayrý evlerde, belki sorunlar ayrý belki bir
kimi zaman durarak, yürüyerek kimi
çiçekli bahçelere girdiðimiz de oluyor
bir gül gibi solduðumuz da
sen’ imiz oluyor bazen biz’ i bulduðumuz
derken yüzü ýrýyor birden gülerken
uzaklaþýyor sessiz bir sandal gibi
güneþsiz ufukta yarým bir iz
kayboluyor içimize çektiðimiz nefesle
kalemi alýyoruz elimize, gerçek mi?
bizi daha iyi mi anlatýyor içimizdeki þýrýltý
yüce daðlardan karanlýk tünellerden gelen
belki bir çocuðun þarkýsýnýn içinden
belki de daha doðmamýþ umutlu günden..
29. 03. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.