(yeni bir öyküye baþlamak
yeni malzemelerle mi olur)
bulutlar karartmadan göðü
güneþ gülüyordu aralýk maviden
sonuna deðin açtým perdemi
nihavent bir þarký iliþtirdim
sessizliðine odanýn
birden yaðan karlarý görmezden geldim
az sonra eridi de çatýda
gün böyle baþladý
böyle bitmesin diye dua ettim
hani dedim ç’ alýp çýrpmadan
herkes bulsun yerini
duaya gerek duyduðuma üzüldüm
insanlýðýn gereðiydi bu
bu sessiz günde
sesini duyurmalýydý insan
bu havada soluduðunu
çok malzeme var bu öyküye
ama.. diyorum ya sessizlik
görünmez biri parmaðýný dudaðýna götürmüþ
sus diyor
sus
konuþacaðýn zamana kadar..
31. 03. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.