CANIN İÇÜN SEVME CÂNÂNI

Canýn çün sevme cânâný; ama cânân çün sev caný;
An gelir de çün bu canýn, cânân çün sever cânâný.
Cânândandýr sana canýn, ondan al ihtiyâcýný;
Aþktýr senin ihtiyâcýn, aþkla geçir her ânýný…

Bak, iþte buna denir can!... Fedâ bu cana tüm cihân;
Cansa fedâî cânâna, çün cânân o canda nihân…!
Âþikâr görünse de can, bir nihân; âþikâr cânân…!
Mânâda cânânýndýr can, çün odur caný yaratan.

Gayri yok can, varken cânân, olmuþtur fenâ cânânda!
Olmak þandýr cana fenâ, candan içeri cânânda!...
Bir sarhoþluk gelir cana can atarken cânânýna;
Kapýlýr o dem ânýnda ölüm denen heyecâna!...

Vuslattýr gayri o zaman, Azrâilse elçi cana,
Ten asâsýnýn düþtüðü bir andýr, yanar cânâna;
Yandýðý kadar can olan bir candýr o can cânâna,
O an þeb-i arûs-û mihrecândýr heyecân, cana.

Ondan mezâdtýr bunca can, can pazarýnda cânâna;
Arý kadardýr o an can, refref içün tâ cânâna…
Yoldaþtýr Cebrâil cana, çýkar gök yolculuðuna,
Erer de erer cânâna, kapýlarak heyecâna!...

ALÝ, kýl canýn cânânla, az kaldý o mihrecâna;
Belki bu gün arafe hâ…!... Mihrecâný da yarýna…
Hazýr olmaktýr can için cânânýnýn kararýna!
Çün ölüm ki, Cânâna geçmektir can yararýna

Sosyal Medyada Paylaşın: