BU KADAR…!
Deðilim yazdýðým kadar, yazdýðým umduðum kadar…!
Olsaydým yazdýðým kadar, yazmazdým olduðum kadar…!
Bizde aþk yok zerre kadar, eh iþte…!... Kokusu kadar…!...
Koku karar, çoðu zarar; yanmaða yeter bu kadar…!
Tâ ki koku da zerredir amma maddeden bir mikdar,
Ama çok çok az demektir ma’nâdan bildiðim kadar…!
Hatta daha az demektir bilemediðim kadar…
Bize bu kâfi demektir; gel, bul, al aþký bu kadar…!
Çok aþk savurmuþ devrâný, kürreyi… Arþ’ýna kadar;
Bulmuþ cümlesi seyrâný, cezbeyi… aþkýna kadar;
Dizmiþ nice tüm canlarý benim gibi þaþkýna kadar…
Sunmuþ aþk-sevgi bir mikdar; ondan sever seven bu kadar…!
Dizilmiþ bunca nebâtât tâ sarmaþýðýna kadar…
Eðri-doðru, sâdesinden tâ karmaþýðýna kadar…
Sarmaþýðýn, habbesinden serviyi sarýþýna kadar
Hep Hakk aþkýndan bir mikdar nasîblenmiþtir bu kadar…!
Muhabbet serviye deðil, tâ gün ýþýðýna bakar…
Hepsinin yönü Hakk’a meyil, tâ günaþýðýna kadar…
Onlar gün âþýðý deðil, Hakk âþýðýdýr âþikar…!...
Sabahtan akþama kadar nûra bakarlar bu kadar…!
Sabahtan akþama kadar deðil yalnýzca bu mikdar,
Akþamdan sabaha kadar daha bakar bir o kadar…!
Gece boynu bükük bakar, sabah oluncaya kadar…
Teþehhüd mikdarý(!) kadar olmuþtur bu iþ, bu kadar…!
Selâm verir akþam saða, kalýr da sabaha kadar…
Selâm verir sabah sola, döndürür akþama kadar…
Bir günde bir vakit salât kýlar kýþ demine kadar…
Iþk azalýr kýþa kadar, ömr sürer o da bu kadar…!
Bunca varlýk duruþuna göre, karýþýna kadar…
Tutulmuþ aþk yarýþýna, Hakk’a varýþýna kadar...
Bir karýþ yer yoktur aþktan bî haber Arþ’ýna kadar…
Nice yanan ondan yanar nârýna kadar bu kadar…!
Al aþk kokusunu kokla, uyur mu gayri iki göz?!...
Aþktan okuya okuya iki çeþmedir iki göz;
Avâm da çözer ayâný, sense oku, nihâný çöz!...
Ýlim olur o dem her söz, meþki de hoþtur bu kadar…!
Gayri, hûþ olur da sözü, hiç cûþ olmaz mý o özü?!...
Zaten özlü gelen sözü beyân eder iki gözü…!...
Çün nihâný çöze çöze hikmetle söyler her sözü…
Ve de bir çaðlarsa gözü…!… Yanmýþtýr özü bu kadar…!
Düþürünce aþk, düþürür daðlara… Yerde durulmaz
Uçar rûhu semâlara… Yön, nere…? diye sorulmaz;
Bî cihet aþk ýþký vura, yanar hem, ama kavrulmaz;
Bir o kadar da yorulmaz; cemâdtýr sanki bu kadar…!
Dâhi cemâdâttan çoktur yükü, dönse de þaþkýna!...
Ama þaþkýn deðil, yoktur çünkü o Allâh aþkýna!...
Allâh aþkýna meyl vurur, öyle bakar bakýþýna!
Dalar da hep ma’þûkuna, salar kendini bu kadar…!...
Ondan düþürmüþ âlemi dön diye fezâ daðýna;
Atmaz mý seni aþk gayri yan diye tâ kâf daðýna!?...
Kâf daðý aha þurasý!... Tâ sidre-i müntahâ’ýna…
Bilemezsin yandýðýna, yakar durur da bu kadar…!
Meþk hal akýþý demekmiþ, söylemekmiþ en hûþunu!
Bu öz yanýþý demekmiþ az sezdirse de cûþunu!
Dolusunu söylemekmiþ; söylememekmiþ boþunu!
Basarmýþ da dil tuþunu, çok konuþurmuþ bu kadar…!
Boþ nâhoþmuþ; ama gör, bak, boþ söze kanan kanana…!
Hem kokuþmuþ özden; Ali bir bak, ona banan banana…!
HAK pek hoþmuþ, aþký kor, bak..! Yakýyor anan anana…!
Var nice yanan yanana… aramýzda, bak bu kadar…!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali mehmet türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.