izini kaybetmiþ ayaklar
Maðrip’ten Maþruk’a çýkarýz yola
onlara yol göstermez karýnca
dayan, daha görülecek çok gün var
seyreyle dünyayý
gönlümüzün duldasýnda þöyle uzunca
zorun, oyunu bozduðu çýðýr
varýr denizi paklar o çaðda
evrenin mayasý bozulduðundan beri
gür ormanýn düþlerini kese kese bitirdi
bu ara makasý
/akrep ile yelkovan
çoðalýp eksiliyoruz
ipimizi baðladý önce gürültünün ucuna
sonra gözbebeðinden söktü güzelce
tutamýyoruz çok uzaða düþmüþ
annemizin tertemiz eteðini
i mge olsun diye çocuk
eski bir fotoðraftan aldým eksik yüzünü
bu sözler aklýmýn kör vadileri
bir aðýz dolusu dikenli incir
þehirlerin meydanlarýna diktiler
benzi solmuþ yaban çiçeði heykelini
insanlýðýn gün görmüþ eliyle yýktýlar sonra
çünkü özgürlüðü seçerdi deðil mi þiir
dün tüccarlarýnýn
duvara astýðý saat bu saat
ýtýr yüklü baharda
ölmesini bekliyorlar zamanýn
oysa yeþil de aðlatýr insaný boylu boyunca
her kapýnýn anahtarýný açan ey ilahi düþ
incecik bir daldýk kaç tarihten önce
kaç ateþi tutuþturmuþ
sen þimdi
yelpazeni amansýzca savurursun
boyumuzun ölçüsünü almýþken güneþ
yaðmurlar zaten yorgun
hatýrlar mýsýn bir de
göðsü merhametli kavak aðacýydýk suya nazýr
göðün perdahýný çekerken kuþlar avaz avaz
belki oluruz yine yuvasý baþka kuþlarýn
veya düþeriz aðzýndan bir incecik dal
kayboluruz
.