beklenen

kadim çýnar örtüyor serinliðini
gök yaðmura sesleniyor
leyleðin dönüþü muștulu yine
rüzgâr koþarken kuþlar tavafta
gözlerim yorgun göðe bakarken
kaos görünümlü muhteþem düzen

gözyaþlarým demirlemiþ kirpiklerime
burukça tebessüm atiye doðru
sana kavuþtum dedikçe artýyor
mesafe denilen sonsuz uçurum

belki de bu yüzden yalnýz kalýþým
hayatým daðýlmýþ çýfýt çarþýsý
yanýnda artýyor yalnýzlýðým
anladým uzakken sana yakýným
varlýðýn zindaným olmuþ ömrüme
gönüllü tutsaklýðým esaret deðil
zamaný hapsetmek muradý bende
ruhundan ördüðüm kor zincirlerle

güneþ daðlýyor rüzgârýn kalbini
leylek bu göçebe, hazýrlanýyor
kuþlarýn tek derdi uçmak arzusu
benimse tesellim doluyor zaman
ha geldi ha gelecek beklenen an

Murat CANBOLAT
Sosyal Medyada Paylaşın: