BEN TÂRUMÂR SEVDÂZEDE...

Yandý bu dîl bu aþk ile ve de ten dîlden maade…
Eyle rûhu bu hâl ile deminde sana iâde;
Seyrânemi sürûr eyle, olurken tenden âzâde;
Virânemi ma’mûr eyle; ben târumâr sevdâzede.

Ben âvâra, dîl âvâra; geçmiþim aþk-ý aðyârdan;
Ýltimâs oldu bu ara, âvâra diye aðyârdan;
Piþmek çün dîl, düþtü nâra, elmas oldu son ayardan;
Armaðan ettim Mevlâ yâra; ben târumâr sevdâzede.

Lâyýk olsun yeter ki dîl sunulmaða Hakk Mevlâ’ya;
Yâre sunmak içindir dîl, yârden gayriye olmaya;
Dîl hep sevmek içindir, bil! Sevmemek için olmaya!…
Hakk’a meyil kýlarken dîl, ben târumâr sevdâzede.

Perîþandýr þu endâmým sevdâsýndan yana yana…
Ve-l virândýr çün her yaným, aþký edâdan bu yana;
Sundu durdu yarataným sevdasýndan yana bana…
Onadýr aþk ve tamaým; ben târumâr sevdâzede.

Aþka tâkat muhâl imiþ, çünki ma’þûk Mevlâ imiþ;
Aðyâr aþklar zevâl imiþ, onu sevmek a’lâ imiþ!...
ALÝ onu ondan sevmiþ, sevmediði Leylâ imiþ,
Tek sevdiði Mevlâ imiþ; ben târumâr sevdâzede.

Sosyal Medyada Paylaşın: