konuþmam gerekirken susuyorum durmadan silah çatanlarýn ayak sesleri duyuluyor elbette ses geçiren evlerde dünyanýn yaralý kolu Ortadoðu fýrsat kollanan ülkem duyuyor bu sesleri
konuþ diyor canlanmaya çalýþan uçuk yeþil söðüt aðacý dalýna konmuþ serçeler annesinin elinden tutan çocuk gölgem gölgeler
yolunda gitmeyen çok þeyler var güneþsiz girilen sabah bakýþý karartýlmýþ akþam herkes ayaða kalksýn biraz görsün; hangi çehresinde insanlýðýn silsin aynadan akseden görüntüsünü yeni bir yüz alsýn kendine boyasýn yaþam mavisine
bir yanda açlýktan ölen çocuklar diðer yanda besili hayvan gibi batýlý çocuklar bile farklý sanki biri dünya’lý diðeri baþka bir gezegenden uzaylý
10. 03. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.